Mehmet Şahan Şiirleri - Şair Mehmet Şahan

Beytülmalden çalıp aşarım sanma,
Çaldığın her lokma, sonun olacak!
Yetimden ah alıp, yaşarım sanma
Çaldığın her lokma, sonun olacak!

Peşkeş çekmek için yetim malını,

Sorgula ey insan! Acep necisin?
Kendini bilmeyen kulu sorgula!
Neden geldin, düşün! Kimin nesisin?
Yönünü bulmayan yolu sorgula!

Çevrene ekilen rahmeti düşün,

Kim çıkardı seni dağdan, ininden,
Utanmadan, o ettiği yeminden.
Dur bakalım, emin olma yerinden,
Yedi iklim, üç kıta da gezmişim,
Sizin gibi çok hainler ezmişim! ..

Yüzüme nefretle bakmadan önce,
Kendini aynada gör insanoğlu…
Sözüme başka söz katmadan önce,
İstersen bana da sor insanoğlu…

Ödün verme sakın sen suizana,

SOR İNSANOĞLU 2

Zaman neden durmaz bu fani handa,
Tersine döner mi? Sor insanoğlu!
Cevabını buldum, dediğin anda;
Bir anda diner mi? Sor insanoğlu!

Şu göğsünü kabartmadan,
Bir de benden sor kendini!
Her sözünü abartmadan,
Bir de benden sor kendini!
Sor da öyle yor kendini…

İnsana, insanca bakan gözlere,
Bağrında dallanan gülü sormalı…
Sinsice, şeytanca akan sözlere,
Ağzında ballanan dili sormalı…

Elinle kazmadan kendine dar’ı,

Işığı görmeyen yaprak misali,
Gönül sevgisizse solmaz mı sandın!
Yağmuru bekleyen toprak misali,
Gönül şu çöl gibi olmaz mı sandın!

Ruh vermiş Yaratan kemikle ete,

Nasıl konuşmalı? Desem kendime,
İnsansan; insana, “insanca” konuş…
Uyanıp ayılsam gelsem kendime,
Derim ki insana, “kibarca” konuş… (Bakara/83)

Söylerken dinleyen sözden anlasın,

Şirkten bir tek yıldız sönse,
Cehennem’in narı söner!
Haktan gelen Hakk’a dönse,
Cehennem’in narı söner!

Fecri doğunca yoluna,