Mehmet Şahan Şiirleri - Şair Mehmet Şahan

Aklımda sen varsın, beynimde fikir,
Her zerremde sensin Elhamdülillah…
El açmış kapında bu garip fakir,
Uğrunda köleyim, meftunum Allah,
Her zerremde sensin Elhamdülillah…

Ana kutsal bir varlık, varlığın kaynağıdır!
Canından can verenim, hayatın membaıdır…

Tırnağına taş değse, o ciğerden hisseder!
Aklından çıkarmaz hiç olsa da ömrü heder…

Bayrak al/ında güzel, eller alın/da güzel!
Dikeni can yaksa da çiçek alın/da güzel…

Gelin al/ında güzel, düşler alın/da güzel!
Gözleri can yaksa da kaşı alın/da güzel…

Mayası, hamuru gurur olanın,
Ağzındaki dönen dil’den anlamam…
Kibir çiçeğinden dolan kovanın,
Merhem olsa polen, bal’dan anlamam…

Nefsini nefsimden üstün görenin,

İte bakın hele, bakın şu ite,
İtaat etmezmiş koca devlete!
Dua et sen, dua… Asil Millete,
Kursağında ekmeğiyle yaşarsın!
Buna rağmen sen haddini aşarsın!

Ne telaşlar başlardı köyde bütün evlerde,
Bilirdim ki o zaman köye Bayram gelecek! ..
Herkesler toplanırdı kalmaz gurbet ellerde,
Dedeler torun bekler eve Bayram gelecek! ..

Bir ay önceden başlar neşe güzel telaşlar,

Geçen zaman geri gelmez,
Gelecekse belli değil.
Yaşar mıyız kimse bilmez,
Yarınımız belli değil.

Dönüp şöyle kendine sor,

Dengini bulup da sevmedi gönül,
Nice güzellerden geçti neyleyim…
Kalbini kimseye vermedi gönül,
Meçhul hayallere aktı neyleyim…

Ne yaptım kadere bilsem hatayı,

Kur’an’a Arapça diyen efendi,
Toprak değil midir vücudun şehri?
Serimi vermeden orda aramam!
Beşeri dilleri nurda aramam!

Arapça zannetme sen o Kuranı,

Yıllarca bekledim kıymet bileni,
Güven bırakmadı yüze güleni,
Henüz göremedim gerçek seveni,
Anladım ki benim, aşkım değilsin! ..

Kimine ağladım, kimine yandım,