Mehmet Şahan Şiirleri - Şair Mehmet Şahan

Elveda demedin amma,
Sanki hasret kaldım sana,
Reva mıdır bunlar bana,
Ayrılık öldürür beni…

Bilinecek mi kıymetin,

Karun olsan bile cebin dolmuyor,
Neyin peşindesin? İnsan, de hele!
Dünyayı yesen de gözün doymuyor,
Neyin peşindesin? İnsan, de hele!

İnsan oldun ama değer bilmedin,

Ey nefs! Mağrurlanma hiç, Yaradan var bilesen
Bu dünyada şah olsan, eh demezsin bile sen…
Unutma o aç gözler, elbet bir gün görecek
Yanlışları görmedim diyemezsin bilesen…

Ey nefs! Yanlıştasın, dikkat et; bana göre sen

Hayır da sendendir şerler de sende,
Sonumuzu hayra döndür Allah’ım…
Nefs uğruna ateş yanarsa bende,
Bedeni sarmadan söndür Allah’ım…

Her yerde sen varsın; hücrede, tende

Bastığın toprağa iyi bak kimin?
Küllenen yarayı azdırma bana! ..
Kardeş kavgasına etmişken yemin,
Ettiğim yemini bozdurma bana,
Tarihi yeniden yazdırma bana! ..

Rahmetle sulansın toprağın senin,
Çiçekler yeşersin dağında Gardaş…
Misk-i Amber koksun yaprağın senin,
Cennet yeli essin bağında Gardaş…

Dolar mı hiç yerin? Beysin, paşasın,

“İNNA LİLLAHİ VE İNNA İLEYHİ RACİUN”
(Şüphesiz ki, biz Allah’tan geldik, geri O’na döneceğiz.)

Faydası yok kimseye ne canın ne cananın,
Her şey aslına döner emridir Yaradan’ın…
Varlığından bihaber yaşarsanız dünyanın,

Gönül bu, ne söz dinler ne de ferman,
Sus demekle onu susar mı sandın?
Dizlerin titrese, kalmasa derman,
Eleği duvara asar mı sandın?

Göz ile değildir onun gördüğü,

Gönlüme girip de kalbimi çalan,
Sen benim kalbimin hırsızı mısın?
Gözümü karartıp, aklımı alan,
Sen benim kalbimin hırsızı mısın?

Bu tatlı canımdan soğutma beni,

Dikeni batsa da, yansa da canım,
Dost elinden gelen gülden usanmam…
Yaratmışsa Mevla’m, madem insanım,
İnsan için dönen dilden usanmam…

İnsana bakarken, yürekten bakın,