Uçup gitti yine bir kelebek
İzdüşümümden küçülerek
Melül idik şu ikindi sonu
Nice ki dalmıştık sorgulara
Batasıca boş düşüncelerde
Başıboş gezene söylenirdi de anlamazdık,
çocuktuk o zaman.
Lâkin şimdi anlarız,
anlarız da, ne çare...
Başkarcı’ya tipi indi
Yağsın toz duman
Yağsın da mübarek
Katmerlendikçe acıdı yürek
bir ceylan karası düşer gözlerimden
efkârlı
alımkâr
zârif
ağlamak ister mazlumu mezalimin
ağlayamaz
Aşk denmiş
Ne çarpık bir kelime kimileyin
Kimi
Kaldırıp atası geliyor insanın
Ardından da bas bas bağırası
Ya kovası ya çağırası
Gidercesine
Son yolculuğuna gibi
Yaşamın
Dosta gitmeli gönül
Dosta
Canım İnsan İstiyor Fatma
Canım insan istiyor Fatma
Öyle bir “canımsın” demek ki;
ağdığı gibi sevi bulutlarının,
yunduğu gibi yer kürenin.
bu gün biraz
zaman ayır bana
kabuğumdan çıkar beni soy
çıplak kokayım sana
insan gibi yaşayacaksan
bilmem evrenin hangi bir yerinde
bil ki
bir adı vardır her şeyin
'beşersin evvela '
Karı koca
İki yaşlı
Taş bilek
Çelik yürek
Sinmiş kenarına asfaltın
Tuzu teri




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!