Mehmet Çobanoğlu Şiirleri - Şair Mehmet ...

Rêbixin wan rêbixin!
Lawên me jî rêbixin
Çi rêwîke xweş şirîn
Dilên gelan şa dikin.

Mêrg û zevîn gul tijî

Kesk û sor,zera me
Rengè li ser ala me
Çi xweşî xwe şirînî
Teva vebû roja me

Kesk û sorî,zera me

Tokat yaralandı derinden yanıyor
Dökülen yapraklar barut kokuyor
Güller arasında yedi kırık gül var
Reşadiye şivanlı yürekler ağlıyor

Aman aman yine yürekler yanıyor

Wey li me wey li me erdhej hat ket warê me
Li çû, hat wek dergûşan wek pêlên tev mirinê
Xubare, ewrê reşe bobelate hat ser me
Evder Wan’e Erdîş’e, qêrîn ket nav gelê me

Yekşem e me bû mirin, payîz jî ar û kozir

Hep ah ile vah ile çıktım sarp yollara
Acıları yükledim kamburlaşan sırtıma
Çilem dinmek bilmiyor, tükeniyor şu ömürüm
Yılmadan yürüyorum, gidiyorum devrime

Nefesime boyun eğmem, para-pula kul olmam

Fixan, fîzara bilbilan û axîna sor gulane
Awaza bilûran, kale kala berx û karane
Ax li me meyîtê Egît anîne pêş malane
Dengê girînê dayikan qubinîya wan kewokane

Ewrên reşin warê me de palepalin tûj digerin

Bi her dem tu were
Feraseta serê min
Heyva ser şeva min
Gula mine abadîn
Noq nebe neçe ava
Hembêza xwe veke min

Hele bakın şu hale zıkkım düşsün bu hale
Her bir yerde dert, çile, halklarımız zor halde
Elin oğlu ne anlar sofrasında bal, kaymak
Yediği önündedir, yemediği ardında

Baskı, zulüm, ölümdür ateş düştü her eve

Acısı taşa değmiş parmak sancısı gibi
Yanağındaki yaşlar Aras’ın suları gibi
Boynu bükük gidiyor yüreği de yaralı
Yaşamı çile dolu öksüz çocuklar gibi

El vurmayın garibe dünyası zindan olmuş

Eman eman ax yeman, jana dil min dêşîne
Min êşe û tofane serê min de ar dibare
Hawar hawar dilberê deşt û zozan qet neman
Zû were dest bide min ez ser gira Qers’ê me

Eman eman ax yeman welatê me de şere