Mehmet Çobanoğlu Şiirleri - Şair Mehmet ...

Geçen günler, giden yıllar
Kars’tan İstanbul’a
Uzanan gurbet yollar
Acı ile düdük çalan
Dağları, geçitleri
Tünelleri aşan kara tren

Eğer iş bulamaz aç kalırsan
Eloğlu zırnık koklatmaz
Gidip de kapısına dayansan
Ağa-patron kuruş vermez
Çeker giderler karnavallara
Su gibi harcarlar para

Nice yüreklerde geçmişti bu sevda.
Sayısızca yiğitler öldü bu uğrunda!
Kimi zindanlarda kimi darağacında
Acı ve kahır yüklü bu yoz düzende.

Nice yürekler yandı sevda uğruna

Biz biliriz biz bizi, biz içiyiz, emekçi
Tarlaları ekeniz, harmanları döveniz
Alnımızda terimiz, ellerimiz nasırlı
Orak çeken ot biçen marabayız, ırgatız

Şu vatan param parça hem açız hem de yoksul

Gündüze doğan güneş, yağmurla yüklü bulut
Havaya, suya, toprağa düşen üç cemre
Sarı başakta buğday
Ak süt, helal süt içiren cefalı anne
Dostların gülüşü
Baharın gelişi

Situna dilê min şikestî;
Kulîlkên bexçê min jî çilmîsîn,
Ax vê serê min;
Derde,xeme,xeyale dîsa li min,
Hêlînên li ser warê me şelandin!
Malên me û gundên me …

Ey ekmeğimizi-emeğimizi çalanlar!
En az sizde bilirsiniz bizim kadar,
Yıllardır hep o anlattıklarınızı masallar,
Birer boş laf…
Yoksulluk ne alın yazısı ne de bir kaderdir
Hepsi düzmece hepsi birer uyutma,

Bir tutam umut
Bir dilim ekmek
Bir nebze sabır
Birazda fırsat verin bana
Hepsini yürek ırmağıma katayım
Oluk oluk, köpük köpük

Bazen bir kuşun gagasından,
Bazen hünerli parmaklardan,
Bazende pençeler arasından..
Süzüle süzüle kayan,
Bazende ya öpülesi,
Yada hoyrat ellerden!

Yaprağın sararmışlığına
Takılıp kalan gözbebeğim
Yırtılan gecenin şafağında
Ne umutlar
Ne hayaller besledim
Ölümün askerleri kol gezerken