Devriâlem turu değil biz ölüme yürüyoruz
Baş kaldırdık bu düzene zulümleri vuruyoruz
Tüm geceler sağır olmuş gün düşmüyor sabahlara
Ey ezenler görün bizi ölümü öldürüyoruz
Demirleri pas çürütür duvarları nem kemirir
Yaşamın cenderesinde
Kopan sol elinde domdom izleri
Başında sevgi bilmeyen bir kurşun yarası
Gözpınarlarında çağıl çağıl
Oluk oluk yaşlar akan
Her bir damla gözyaşın
Sürün beni, sürün beni sımsıcak yüreklerle
Dalga, dalga çağlayayım
Döne, döne akayım
Her mevsim daha gür
Daha verimli
Tüm yaşama, geleceğe
Dövünen kadın ağlıyordu
Feryadı karışmıştı ağıdına
İçin için hüngür hüngür o
Elem,acı,kederle bağıra bağıra
Yanı başında uzanan kavak ağacı
Polenler döküyör
İnce ince yağan kardır, sağdan soldan esen yeldir
Ne odun var nede kömür, gözyaşımız akan seldir
Kimi zengin kimi fakir, kimi çok aç kimi toktur
Parsellenen şu dünyada vurgunu vuran zengindir.
Kimi hacı kimi hoca, her yıl koşar gider hacca
Derd li min giran bû hê jî ez li vir im
Nav xem û xeyalan de ez tim dihelim
Dîsa min heware min gazî min qirîn e
Û tim veşartî nav dilê xwe de digirîm
Oy dil çerxa xerîbîyê tim jî şikestîye
Bilbila min çi dinalî?
Ez qurbana wî dengî
Roj çû ava me êvare
Lo dîsa me dibe tarî
Bilbila min tu dinalî
Kürtçe şiirler yazıyorsam eğer
Anadilim olan kendi dilimden
Eğer bu yüzden suçlanıyorsam
Bana lisan verenin suçu yokmu?
Beni alın götürün mahkemeye
Bu direniş onur kavgası
Bir yaşamın başlangıcı
Bu isyan bu uyanış
Bir köleliğin sonu
Bir halkın dirilişi
İnsanca bir yaşama
-
Ümmü Eymen
Tüm Yorumlarhakikaten duygu dolu ders verici nitelikte bir şiir, kutlarım.