Şu yüreğimde çığlıklar bitmez,
Dert bende çok,cahiler aymaz!
Doymayanlar dadandılar bana,
Kimi ağa,bey,bu körler bilmez.
Secdeden sonra çalanı gördüm.
Biz işçi ve biz köylü!
Biz halkların ordusu
Kadın,erkek neferler
Biz özgürlük yolcusu
Hep korkusuz,kararlı
Sen çiğdem ek bende nergis
Toprağı eşerek biz
Bekleyelim bahar, yaz’ı
Tohumlar çillensin
Filizler yeşersin
Her yere güneş doğsun her yere yaşama dolsun
Gül tenli,güneş yüzlü ve Malkaralı
Tatvan,Maraş,Toprak kokan bacım
Seneler oldu ben şu özgür dağlarda
Özgürlüklere koşan halk devrimcisi.
Saçların karasına kurban olduğum
Leyla sen Kürt kızı!
Sen barış annesi,
Sen zindan mahkûmu
O kıdemli tutsak.!
Demir parmaklıklar arasında
Yarınlara umutla bakan
Ez şirikê devê çavkanîya
Û ava boy çem û newala
Xum xuma mine dikişim
Ez şev bi rojan diheriqim
Birehên bin min pir kûrin
Hangi dönem gül, gülistan,
Hangi zaman yoksullara huzur getirecek?
Hangi güneş ırklara, inançlara, dillere,
Renklere, böceklere, cinsiyet farklılığına bakmadan
Herkese ama herkes eşit doğacak?
Birde merak ettiğim,
Ez dengê gelanim,xule xula avanim,
Çem û kanyan de dikişim wek dilan;
Salane ez heme,dîroka min jî kevne,
Bûyûna Azer,mirina Nemrut diznim.
Ez li Ararat’ê tofana Nuh xelaz bûm!
Hani o söylenenler,
O vaatler nerde kaldı?
Hani barış,demokrasi gelecekti!
Analar ağlamayacak,
Ülkede insanlar gülecek.
Her gün bayram olacaktı!
Hewar û hewar demsal payîz e
Panos, Elaşgir, Giyadîn biberf e
Ez xelitîm û bi ser de birîndar im
Per û baskên min jî li min şikestî.
Gumana min ew guman e dilo
hakikaten duygu dolu ders verici nitelikte bir şiir, kutlarım.