Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kırık dökük
Umutlar öğrettiler bana
Peşine düştüm onların
Kırık dökük umutlarım
Kırık dökük yaşamım

Kimi üretir
Kimi de hayatı gıdı gıdılar ile geçirir

Hâlbuki geçen zamandır
İnsan için en değerli armağandır

Göç yaratılışımda
Ruhumun derinliklerinde vardı

Yerleşmeyi düşünmedim
Dünya hayatımda, hiçbir yerde
Bir gün ölmek bilinci sürerken bende

İnce düşünceler
Her zaman iyi değildir
Bazen kalınca düşünmek gerekir

Şimdi bayram yapıyoruz
Hemen herkesten dinlediğim

Arada bir
Al düşünü
Al gel bana

Amazonlar
Afrikalılar

Haydi
Dokun bana
Bin yıl, yaşama
Dokun bana
Uyanayım acınla
Dirileyim zehrinle

Ey ufuk
Seni neyleyim?
Beni ne çok kandırıyorsun

Kimi zaman
Çok, çok yakınsın

Bir lastik
Uzat uzatabildiğin kadar
Üzerine çiz önemli yaşam notlarını
Alıyla, moruyla, sarısıyla rengârenk
Bir yaşam bütün renkleriyle donansın

Gazze’de kardeşlerim
Acıyı yaşarken
Ben acılarımı hissediyordum

Düşünüyorum
Hissetmekle yaşamak

Bugün insanların içinde
Gözlerim dalıp gitti denize

Kordon boyundayım
Etrafımda insanlar var
Ama ben hiç ilgilenmiyorum