Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Zaman geçerken döngüde
Beni yok ediyor bedende
İdealler büyürken fikirde
Kalan günüm küçülmekte

Sevgim sevgisizliklerde

Her birimizin kendine özgü hayatı var
Her biri, farklı, kendine özgü yar
Şimdi ben ne ile birleştireyim hayatları
Bilmiyorum, anlatabilsem olanları

Biliyorsun derim, insan hakları

Bir yakamoza bindirdim hayallerimi
Seyrederken kapadım gözlerimi
Rüzgârın içinden hayat fısıldadı
Bana su atan küçük balık kanadıydı
Güneş aşkıyla yeryüzünü ısıtıyordu
Ay’sa geceye saklanmış kıskanıyordu

İçimdeki umutlara
Dışımdaki olaylara
Anlam aradığında
Düşüyorum açmaza

Sanki “silahın geri teptiği yerdeyim”

Yaz gününün sıcaklarında
Gölgeliklerin serin kucağında
Deniz derya dalgalarında

Yaratılan güzellikleri yaşarken
Ah işte kimse keyfimizi bozamaz derken

S.
Sevmeyi öğrenmek için
Senelerimi verdim
Sevmek içimdeymiş, bilemedim
Sorgularım boşa çıkıp gitti
Salvolar halinde savrulup bitti

T
Tumturaklı değil ki hayatım
Tumturaklı sözle anlatayım
Tane, tane yaşıyorum
Tek başıma umutlarım
Tazeleniyor her an

Ç
Çelik gibi sinirlerim olduğunu sanırdım
Çoğu zaman yanıldığım gibi, yanıldım
Çaresiz kaldığım an gerçeği anladım
Çelik gibi sinirlerim yokmuş kandım

Y
Yankısız gün istedim
Yenilgilerden uzakta
Yok, olup giden zamana
Yazgımı karaladım satırlara
Yanık hayatlar doymadan

O beni ben yapan
Olgularımı yakan
Oyun değil gerçek
O’nu kim bilecek?

Ok