Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Ç
Çelik gibi sinirlerim olduğunu sanırdım
Çoğu zaman yanıldığım gibi, yanıldım
Çaresiz kaldığım an gerçeği anladım
Çelik gibi sinirlerim yokmuş kandım

Y
Yankısız gün istedim
Yenilgilerden uzakta
Yok, olup giden zamana
Yazgımı karaladım satırlara
Yanık hayatlar doymadan

O beni ben yapan
Olgularımı yakan
Oyun değil gerçek
O’nu kim bilecek?

Ok

Soran sorgulayanım ben
Bir yerlerde duramam
Göç ederim düşüncelerde ben
Büyük otağlar kuramam

Muhafazakâr değilim

Söz söylenecekse
Dayatmalar içinde
Dayatılan düşüncelere
Söylenir sembollerde
Anla, anlattım bana ne?

Keşkeler bir hayat örmüş insana
Dalıp gitmek var ya hatıralara
Geleceğe bakarken sorgularla
Bir vuslat imza atar tüm hayatıma

Bir çürük yumurta, bir çuvala

Kim demişse
Söz gümüşse
Sukut altın demiş
Anlam çok geniş

O günden bu yana

Duygularımı çarmıha germek isteyenler var
Düşüncelerimi, ideallerimi, hayallerimi sınırsız

Ama benim yaşam gibi kutlu bir amacım var
Bilgisi sırsız, anlamı kusursuz, azmi sınırsız

Yanlışım, sızı
Düşer kalbime
Aklıma, düşüme

Acıtır, tını
Derinden derine

Sırra kadem basar
Anılarım aydınlıkta
Aydınlık bana bakar
Şafağımdaki karanlıkta
İçten şarkılar söylerim
İnceden uzağa / yakına