Kömür gözlüm!
En parlak günde bile
Seni görmediğim zaman
Olur o gün bana zindan.
Seni gördüğüm her an,
Sevinçtir gözlerinden
Kömür gözlüm,gönül verip sevdiğim
N’çin anlamıyorsun aşkın dilinden?
Gönül bahçemden gül derip verdiğim
N’çin koklamıyorsun aşkın gülünden?
Duysun diye gönlümün feryadını,
Bulursa yer,kuru ekmekten bir dilim,
Yatar bir direk dibine,örtünür bir kilim.
Üst baş perişan,uzamış saç sakal,
Küsmüş çevreye,olmuş dilleri lal.
Görülür kara gecede sadece onların ayak izleri,
Karışmış saçları sakalları,görünmez olmuş yüzleri.
Sevgi,paylaştıkça çoğalır;
Üzüntü paylaştıkça azalır dediler,
Paylaştım ben de bütün sevgilerimi.
Elimde hiç sevgi kalmadı.
Üzüntülerimi paylaştım;
Kimse almadı.
Öldürmek gibidir insanlığı,bir insanı öldürmek.
Kurtarmak gibidir bütün insanlığı,bir insanı kurtarmak
-Diyor Kur'an
Ey hayvan hakları savunucuları,ölenler hayvan
-Değildir,insandır insan!
Girdi odama benekli bir kelebek,
İlkbaharda,sabahın alaca karanlığında.
Açtı kanatlarını,bir iki tur attı odamda.
Boş bir koltuk buldu,oturdu gerinerek.
Sonra güzel kokuların geldiği yere yöneldi.
Öğretmen”oku,yaz,dinle”dediğinde “of”çeken
Dönem sonunda”ah! ”çeker.
Öğretmeni dinlemeyip rest çeken
En sonunda”eyvah! ”çeker.
Yazılı sınavlarda kopya çeken
Üniversite sınavlarında sıfır çeker.
Kim demiş erkekler ağlamaz?
Erkekler de ağlar
Onlar da insan,
Onların da yüreği var!
Ancak taşlar ağlamaz,
Bir de yüreği olmayanlar…
Has bahçenin gülü, reyhan kokulu Hüseyin
Koklardı çünkü onu, has gülü Medine’nin.
Feryad-figan ederken dünyada binlerce can,
karşılandı cennette, o gül kokulu reyhan.
Havz-ı Kevser’den burcu burcu kutlu Nebi’nin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!