Kömür gözlüm ben bu ilden gidersem
Uykudan uyan,ağla sevdiceğim
Uğruna aşkın zehrini içersem,
Yas tut,beni an, ağla sevdiceğim.
Gidersem eğer,kal sen tek başına
Çile yüklü bir kahır vadisidir
Yıllar yılı benim sende gördüğüm
Hayat, sırlı günün ikindisidir
Ayrılmıyor,sarmaş dolaş kördüğüm…
Belli değil kardeş,hısım, akraba
Kemer olsam yârin ince belinde,
Sarsam sarsam sıkıca yârin ince belini.
Şeker olsam yârin şeker dilinde,
Yalasam yalasam yârin şeker dilini...
Elinde bir demet,canan gelir salını salını;
Bir yaz akşamı...
Akşam serinliğinde
Kesilmiş cırcır böceklerinin sesi...
Esiyor hafif hafif,tatlı bir rüzgâr.
Bir akşam kahvesi...
Oh; ne hoş,ne iyi!
İnsanı insan yapan ne baş ne beden ne de kandır,
İnsan,dürürst ve edepli olduğu kadar insandır.
Karaman’ın koyunu,sonradan çıkar oyunu;
Görmüyor musun ülkedeki büyük oyunu?
Cenneti vaat ediyor Ke-mal
Düşünme ver Ke-Mal’a oyunu…
Ülkemiz cennet olacak cennet!
Hiç kimse başkasına muhtaç olmayacak,
Beni sevmeyeni niye seveyim,
Beni saymayanı niye sayayım,
Beni görmeyeni niye göreyim
Bana sövmeyene niye söveyim.
“ Sevme sen de seni sev(e) meyeni
Döv sen de seni döveni” diyorum
Gözlerinin içinde bir mana arar
Gözlerinin içine bakan gözlerim.
Girmek için kirpiklerine yol sorar
Gözlerinin içine dalan gözlerim.
Seni gözlerinin içinde arar da özlerim
Ey ay yüzlü,kara gözlü,güneş gülüşlü yâr,
Ay tutulur güldüğünde sen,güneş gizlenir.
Çekiyor beni kanın,benim ne günahım var?
Gülünce, gönlümde gamzelerin filizlenir.
Geçer aşkın yolu kaşlarının arasından,
Mütevazi evlerde insanlar yaşardı,
Yağınca yağmur seller oluşur,taşardı.
Güneşle içli dışlıydı bu evler,
Keserdi önlerini çamurdan devler
Yoksuldular; fakat hep umutluydular,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!