‘
Burası 2018
Yağmur yeni durmuş, ama ne ağlamak,
Filmlerden hoşlanmam, gitmekten anlamam,
Lisemin en güzel kaldırımını sahiplenmişim fakat oraya asla yalnız oturamam.
Günlerden hep Perşembe, hiç geçmeyen Perşembe,
2018 yazıydı, benim adım cahit.
Yamalı bir defterim, çomağım, radyom ve acım vardı benim.
Üç adım ötemden beri dumandı evim. Mesafeyi adımlarla bilirdim.
Görmezdim, gönlümden gözüme dek yağmıştı sevgim ve ıslanmıştı kirpiğim.
Azdı zaten, tozlanıyordu hep göz bebeğim.
Umudumu kaybettiğimde 20 yaşımın son çeyreğindeydim.
Hâlâ 20 yaşımın sonundaki çeyrekte soluklanıyorum.
Kendimi özel hissederken, bir gün beni bulacak mucizeyi
beklerken, her şeyin güzel olacağına inanırken, sorunların gençlik
yıllarında kalacağını sanırken yoruldum.
Vazgeçtiğimde 20 yaşımın son çeyreğindeydim.
Ziyan olmak bu olsa gerek, okunmak kadar, dokunmakta gerek.
Ağıt kadar gerçek bu yaşanılanlar, ölüm kadar sahte belki geride kalanlar.
Ne sanıyordun söylesene, çekecek bir gün seni kenara, anlatacak mı her şeyi karanlıklar?
Hayır, hayır susacak her zaman gizli adamlar.
Bazen bir yerlerde saklı kadınlar, kan kusacak ağladığı zamanlar.
Âh kadın,
Ahların yeryüzündeki sırsız esrârı,
Gizlerinde kaybolan sarhoş menekşe düştü düşlerimden göğsümün yamaçlarına.
Parmaklarımın arasında durbakalım bir sevgi gibi çırpınan menekşeden, gözlerinden öperim şimdi sûretini.
Şimdi sen, gönlümden kazıdığım sırsız menekşem,
Şimdi sen, avuçlarımda gözlerinden öptüğüm çırpınan sevgim,
Sigarayı bıraktığının 2. Ayı karanlık bir yolda usulca seyrediyorduk babamla.
Elim radyoya ilişti, bir şarkı ancak bu kadar güzel dinlenilebilirdi baba, itiraf et bu şarkı senin şarkın.
Başıma gelebilecek en kötü şeyin geldiği yıllardı işte.
Babama sigara uzatacak kadar büyümüştüm maalesef.
Öylece alıp yaktı.
Unuttun değil mi dedim, manasızca baktı gözlerime.
Çocukluğumu bağışladığım evren, canımı bağışlamadı.
Af dileyen ben değilim, affetmeyen sizlersiniz.
Midemdeki kramplardan, sabahki alarmlardan ve babamsız
kahvaltılardan arttırdım bu ağrıyı.
İçimde sayısız kan çukuru biriktirdim, gayya kuyusunda arındı
kinim, nefretim.
Canım çok yanıyordu orada, canım acıdı diye mi geldim sokağına, yoksa geldim diye mi acıdı hatırlamıyorum, ama adam akıllı acıyordu canım.
Canım,
Ben senin sokağını yol ettim gözlerime,
Gözlerim çöktü göğsüme kaldıramadım.
Ağladım da kaldıramadım belki,
Belki hiç uyumadım.
Geçtiğimiz asrın bu günlerinden kalma suyun rengi,
Basıyorum suyu ciğerimin köküne,
Su ağzımdan girip ciğerime gider mi?
Gidiyor işte, boş versene…
Geçtiğimiz asrın bu günlerini anımsatıyor suyun rengi,
Kapıdaki kedinin selamı nerden baksan doksan yıllık.
Ben farklıyım, bilirsin.
Bunu yazdıklarımı okuyan herkes bilir,
Ölen sokak köpeğimin üzerine yemin ederim.
Vicdanımı bıraktığım bir yerler var,
Merhametimi asla bırakamadığım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!