Mehmet Bicik Şiirleri - Şair Mehmet Bicik

Plaja inmiş bir ceylân sanki,
İnsan görünce ürker kaçar…
Gözleri o kadar güzel inan ki,
Yaralı gönlümde yâre açar…

Uzanmış sâhile sere serpe,

Daldım,
Elyazması kitaplara,
Kaybolan sevdâmı aradım
Hattatların yazılarında…

Gülmeyi unutmuş

Gelinliğin içinde melektin sanki,
Gözümden yıldız gibi kaydın geçtin! ..
Varlığımı uğruna adamışken ben senin,
Milyonların içinden idamlık beni seçtin…

Acımasızca beni sehpâda sallandırdın,

Gülmek istiyorum,
Somurtmayı,
Hüznü,
Tüm acıları unutup,
Yaşamak istiyorum..

Soğuk bir kış gecesi,
Buz kesiyor bedenim…
Aklımda
İsminin ilk hecesi.
“A” diyebildim…
Avazım çıktığı kadar

Dudakların kanamış, kıpkırmızı olmuş.
Yoksa başkasına mı öptürüyorsun? ..
İnsanlar toplanmış, meydana dolmuş.
Çıkmış davulun önünde döktürüyorsun…

13 Şubat 2002, Kırca

Kalmadı sabrım, hâinlere arttı nefretim.
Her gün yeni bir terör, kan ağlar memleketim.
Görünce sokakta fakir, boynu bükük yetim,
Gülmek gelmiyor inanın insanın içinden…

Bulunan her yeni buluş, yeni bir kolaylık.

Sen,
Güneylisin güzelim.
Boynunu büker,
Sevenlerini
Çabuk terk edersin.
Sonra da gülersin..

Ağladım gecelerce,
Gözyaşlarım oldu deniz…
Mutluyduk hâlimizce,
Niye ayrıldık böyle biz? ..

Ayrılmanın olmaz hayrı,

Sıladan ayrıldım düştüm derde,
Yalnız kaldım gurbet ellerde,
Yüzüm gülsün bir haber gönder de,
Sevgilim, sultanım, güzel yârim…

Sensiz gurbetin kahrı çekilmez.