Mehmet Bicik Şiirleri - Şair Mehmet Bicik

Gönül kırık, kâlp kırık..
Mahvettik herşeyi batırdık..
Bitmez artık bu ayrılık..
Vuslat bize çok uzak gülüm…

Sevenler hep bir bir gittiler.

Dağları aşıran,
Dillere düşüren,
Huzur kaçıran,
Dile, küstüm…

Kocaya kalkan,

Gözlerine hayran olduğum güzel,
Seni seviyorum, biliyor musun?
Yüreğim aşkından eriyip gider,
Kâlbimin yandığını görüyor musun?

Gece gündüz hep seni düşlerim,

Hep konuştun ardımdan, tutamadın çeneni.
Yıktın hayallerimi, virân eyledin hânemi.
Acımadın bana hiç hebâ ettin senelerimi.

Su katma benim pişip duran aşıma.
Binbir bahâneyle çıkma artık karşıma…

Elâ gözlü güzel yârim,
Söyle beni seviyor musun?
Geceler boyunca beni düşleyip,
“Seni seviyorum” diyebiliyor musun?

Sensiz dünyanın dar geldiğini,

El bebek,
Gül bebek büyümüştü..
Herkes ağlardı
Dünyaya gelirken;
O,
Gülmüştü..

Dostça yaşamak varken güzelim,
Seven bu kâlbi kırmak niye?
Şirin sözlerle kandırıp sevgiliyi,
Sonra da ardından gülmek niye?

Sevelim, sevilelim derken Yunus,

“Ölmek çare değil”
Dedim.
Ölümlerden ölüm seçtim:
Ayrılık…

Her gün ölüp ölüp diriliyorum…

O kadar güzelsin,
Meleğim, perim…
Gamze yanağından,
Yakalarsam öperim…

Sevgilinin aşkıyla,

Dertler,
Katmer katmer…
Umutlar,
Yitik…
Anlamı yok
Yaşamanın,