Mehmet Bicik Şiirleri - Şair Mehmet Bicik

Nisan yağmurları hatırlatır bana,
Mutluluktan uçtuğumuz güzel günleri…
Ne varsa götürdün sevgiden yana,
İstemem senle yaşadığım mutlu dünleri…

Mutluluk ülkesinin dikenli hep yolları,

Beraber gezdiğimiz günleri,
Hâtıralar anlattığımız yerleri,
Dinlediğimiz türküleri,
Seni, unutmak istiyorum…

Israrla evinize davet edişini,

Kadınım, kısrağımsın.
Evim, barkım, bağımsın.
Kapalı tüm yollarım,
Sen benim son durağımsın..

7 Aralık 2001, Burhaniye

Haykırsam beni duyar mısın?
Gelsem yanına sevip sayar mısın?
Ben gideli gurbet ellere,
Değiştin mi, yoksa aynı yâr mısın?

Nasıl sevdim seni bilir misin?

O kadar güzelsin ki;
Gönlüm ferahlıyor,
Gözlerim dört açılıyor
Seni görünce…

O kadar incesin ki;

Geceleri rüya görmekten,
Gündüzleri hayal kurmaktan,
Gönlümü harâp etmekten,
Vazgeçtim ben…

Resimlerde özlem gidermekten,

Sabahın erken saatinde çıkarlar yola,
Kimisi sığıra gider, kimi de tarlaya.
Vaktinde varırlar gidecekleri yere.
Canla başla çalışır köy çocukları…

Torbalarında vardır iki soğan, bir ekmek.

Bir kez tövbe ettim,
Bin kez bozdum
Tövbemi...

Sensiz,
Bir indeyim,

Mutlu bir hayat yaşamaya,
Aşk denizinde boğulmaya,
Sevdâ türküleri dinlemeye,
Geç kaldın be güzelim…

Seviyordum seni delicesine,

Bir sevdâ uğruna,
Karınca gibi çalıştım…
Bu yolda kimlerle,
Nelerle karşılaştım…

Özendim büyük yazarlara,