Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

DE HADİ GEL YILDIZ TOPLAYALIM BU GECE

Geceydi hani
Akşam sefasını beklerken yani
Ay mı doğdu
Bulut mu yarıldı ne

Birinin sesi
Gel, dedi yunusa
Bu gece ay gecesi
Deniz çarşaf gibi
Çok dikiş var dikilecek
Başla hadi

Ne ölümden korktuk ne de yaşamdan
Ateşle sınanıp geçtik sıratı
Yıldız toplamışız yâre akşamdan
Sevgi aşk demişiz insanın şartı

Gökyüzüyle aramızda kin duvar

GÖNÜL DAYANIR

Şu dünyada haksızlık var zulüm var
Kardeşten değilse gönül dayanır
Yaşayana hasretlik var ölüm var
Silbaştan değilse gönül dayanır

MOBİLET



Ayıp değil ya

MERSİN’DE YAR İSTANBUL’DA GÜNAH KOKAR
İstanbul başkadır
Sevdası evler yıkar
Son sözün keşke
Sitemin aşkadır

Sevmeden açar mı yaşamın gülü
Keser nefesini nefretin külü
Azrail’e çalım atar her sevda
Ölümü öldürür sevdanın dili

Sevmişsem ben sevdim girme arama

Laleyim kışlardan geldim
Sevdayım düşlerden geldim
Selden yokuşlardan geldim
Yazgımı bilmeye geldim

Kördüğüm oldum çöz beni

BÜYÜKLÜK SENDE KALSIN

Bir gül ek de bahçene
Boş ver bülbüle kalsın
Sev insanı sevdiğince
Gözyaşın güle kaslın

YÜREĞİMDE KAL DEDİĞİM

Bir sevda olup gönlümde
Tutunduğum dal dediğim
Bülbül olup da gülümde
Yüreğimde kal dediğim