Lokman Kaya Şiirleri - Şair Lokman Kaya

Bütün mevsimlerde yüzüm kırağı tutuyor
Sen de benim gibi üşüyormusun
Seni nasıl sevdim biliyormusun

Milyonluk nüfusun içinde yapayalnızım
Bir gölgelik ışık bile parlamıyor

Ölenin adresi bellidir
Toprağına dokunursun konuşursun
Ona sesini duyurursun.
"Niye geldin ne işin var burda"
Demez sana seni dinler
Ya giden nerdedir

Gözlerinin önüne düşen uzun kakülü
Up uzun siyah kirpikleri
Işıl ışıl umut saçan gözleriyle
Sabah güneşinden ışık çalmak için yüzüne
Yurdun duvarına yaslanan
Çocuk kalmak istedim gözlerinde

Hasta kalbimin sebebi sensin
İki paket içiyorum seni her gün
Her nefesimde her saniyemde sensin
Sen benim canıma kansersin
Beni acıtan tek şey sensin kanatan sen
Ağrıyan solum sen ağrıyan yanım sen

Ankara 'da sadece bir tane mahalle vardı
O mahallede sadece sen vardın.
Bütün yollar sana bağlanırdı
Ne zaman sana gelmeye kalksam
Sokaklar birbirine karışırdı

Çık çık aklımdan çık rüyalarımdan çık
Ben ben olayım kendimi vurmadan
Kendimi bulayım çık aklımdan
Geceye yatasım gündüze uyanasım yok
Aç kalayım tok olasım yok
Öleyim yaşayasım yok

Hangi sancıların sabahındayım bilemezsin
Kaç kez soluğum kesildi
Yokluğuna tutsak kaldım
Sensiz geçen zamanların
Benden çalıp Götürdüklerini sen bilemezsin
Kaç mevsim kaç gölgemde seni aradım

Sessizliğin sesiyle tanıştım
Sensizliğimde ve kimsesizliğimde
Sen güneşken çehrelere
Ben acımın gölgesinde

Hiç cimri değildi yalnızlık

Yüreğimdeki pası sökeceksen
Gözlerimdeki yaşı sileceksen
Harcanan yıllarımı vereceksen
Gelmeye cesaretin varsa gel

Zehir kusturdu geçen yıllar

İçime sinmiyor bu gidişin
Korkarım dönüşün olmayacak
Ayrılık yaman çıkar korkarım
Bu defa bizi fena vuracak

Kınası silinmeden kefeni biçilen