Lokman Kaya Şiirleri - Şair Lokman Kaya

Adım gibi biliyorum
Bir daha hiç gelmeyeceksin
Ama her an ansızın çıkıp
Gelecekmişsin gibi geliyor.

Ne zaman duran bir otobüs görsem

Ellerin kadar sıcak gençliğimiz kadar gevrek
Ankara simidini çaysız yediğimiz saatleri
Kış akşamlarında kırağı tutan ellerimizle
Ritmine kilitlendiğimiz mavi hüzünlü geceleri
Güne aynı anda uyanıp göz göze geldiğimizde
Dudaklarımızı büzüştüren gözyaşlarımızla

Yine hayal kırıklığı yaşıyorum
Bir araba dayak yemişim gibiyim
Neden aşkın altında eziliyorum
Ezen aşk mı sen misin

Hamuru bozuk aşklara merdane oldum

Şasırma bakınca soğuk yüzüme
Zalimden hediye her bir çizgiye
Yazılan onlarca ıslak dizeye
Mürekkep degil kanyaşımı damlattım

Kınama çok sevdim aldandım işte

Uyusam da uyumasam da
Fark eden ne var sen hiç uyumuyorsun

YOKSA BEN Mİ YANILDIM

Uyumazsam gözlerim küsecek bu sevdaya

Şiir lal tutmuş dilin anahtarıdır
Elle degil kalple yazılır
Malzeme olarak bir gram acı
On gram sevgi lazımdır

Lokman Kaya

Düşmemeliydi sevgimiz ayaklara
Dillerde sakız olmamalıydı
Ölürcesine severken delice
Uçurmamalıydık onu kalplerimizden

Adımlarımın haddi hesabı yok odamda

Gönlümde karılmaz artık aşk harcı
Hiç sevmemiştim ki dedikten sonra
Karanlık kovacak baharlarımı
Hiç sevmediğini duyduktan sonra

Doluya tutuldum temmuz ayında

Kalbimi karanlığa hapsedip gittin
Eski halimi bana artır ettin
Bir kere düşündün mü bana ne ettin
Merhamet insaf eyle Allah aşkına

Geceler arkadaşım kalem dertdaşım

Her sözün bu kadar dili yoktur
Her dilin de bu kadar hüneri
Her sevenin sevdigi yoktur
Her sevilenin de seveni
Anlayabilicek kadar sağlam yüregi