Lokman Kaya Şiirleri - Şair Lokman Kaya

Dagları delip çölleri aşmam mı lazım
ferhat'ı mecnun'u geçmem mi lazım
canıma kıyıp kefenimle sana gelmem mi lazım
sevgimi ispat için ne lazım sana

Derdin nedir diye sorman şaçma degil mi?
Derdini anlatabilen şiir yazar mı?
Yazdıran da değilmidir marifet?
Yazanın meziyeti var mı?

Lokman Kaya

Adım gibi biliyorum
Bir daha hiç gelmeyeceksin
Ama her an ansızın çıkıp
Gelecekmişsin gibi geliyor.

Ne zaman duran bir otobüs görsem

Ellerin kadar sıcak, gençliğimiz kadar gevrek
Ankara simidini çaysız yediğimiz saatleri,
kış akşamlarında kırağı tutan ellerimizle
ritmine kilitlendiğimiz mavi hüzünlü geceleri,
güne aynı anda uyanıp, göz göze geldiğimizde
dudaklarımızı büzüştüren gözyaşlarımızla

Yine hayal kırıklığı yaşıyorum
bir araba dayak yemişim gibiyim
neden aşkın altında eziliyorum
ezen aşk mı sen misin
hamuru bozuk aşklara merdane oldum
kendi kalp şeklimden fire veriyorum

Şasırma bakınca soğuk yüzüme

Zalimden hediye her bir çizgiye

Yazılan onlarca ıslak dizeye

Uyusam da

uyumasam da

fark eden ne var

Bu sabah uyandığımda yine sensiz, kimsesizdim.
Yine sağ yanım boş,
sol yanım seninle dolu olsada.
Bakışlarım hala sende mi? Gittiler mi?
Sende duruyorlar mı?
Ağlama sakın, düşmeyeyim damla damla gözlerinden

Şiir lal tutmuş dilin anahtarıdır
Elle degil kalple yazılır
Malzeme olarak bir gram acı
On gram sevgi lazımdır…

Lokman Kaya

Düşmemeliydi sevgimiz ayaklara
Dillerde sakız olmamalıydı
Ölürcesine severken delice
Uçurmamalıydık onu kalplerimizden

Adımlarımın haddi hesabı yok odamda