Lokman Kaya Şiirleri - Şair Lokman Kaya

Düşünmedim zannetme
Cesaretsiz de değilim
Çok üzüldüm sadece
Sen kırılma istedim

Giderken hiç bakmadım

Sen beni sevmedin, peki sen?
Sen de sevmedin eyvallah
Ya sen? Ulan sen demi sevmedin. Sende mi?
Sevmediniz, niye sevdim dediniz.
Sevmediniz, niye kendinizi deli gibi sevdirdiniz.
Sevmediniz, niye gitmediniz.

Yediveren gül belledi gençliğimi
Öldürdükçe dirilirim sanıyordu
Ben lâl olmuş ağlıyordum
O insafsız gözyaşımın tuzuna ekmek banıyordu.

Yarin insafından almadım payım

Öğretmenimiz yaz tatilinde ne yaptığımızı yazdırırdı ilk okulda.
Herkes denizi havuzu oteli anlatırken
Ben utanırdım, kırsal tatilimi anlatmaya.
Çünkü bizim yıl sonu tatilimiz köyümüzde biterdi.
Beş çocuk bir anne, hepimizin elinde ikişer torba.
Sevinerek düşerdik otogarın yoluna.

Seni severim ama
Sonra kendimden nefret ederim
Diye korkarım...

Lokman Kaya

Gelecek mutlu günler gelecek
Hayatım bitti halâ gelecek
Bundan sonra gelse de kim görecek
Ruhum bedenimden gitti gidecek

Öyle bir kederli uyandım ki

Bir yere çıkmıyor dolaşmıyorsun
Çarşıyı pazarı gezinmiyorsun
Komşularınla da buluşmuyorsun
Öyle duruyorsun hiç sıkılmadan

Ben de bir yerlere takılmıyorum

Boşver varsın bilinmesin sevdamız
Bizim nasıl sevdiğimizi bilmesinler
Boşver en büyük sevdalılar
Leyla ile Mecnun diye bilsinler

Tarihin tozlanacak sayfalarına bizi çizmesinler

Çağlayışı kendine yetmeyen ne göller
Rengini taşıyamayan ne güller gördüm.
Ama bir gül gördüm, yüreğinde bin göl
Gölgesinde beni gördüm.
Hüzünlü bir şiir sayfası yüzü
Kurak kalplere yaranamamış

Biz yedi kardeştik.
Yedi çocuk. Yedi küçük
Yedi yetim. Yedi yoksul.
Yedi kimsesiz.Yedi teyzesiz.
Yedi amcasız. Yedi akrabasız.
Biz yedi kardeştik.