Lokman Kaya Şiirleri - Şair Lokman Kaya

Gönlümde karılmaz artık aşk harcı
Hiç sevmemiştim ki dedikten sonra
Karanlık kovacak baharlarımı
Hiç sevmediğini duyduktan sonra

Doluya tutuldum temmuz ayında

Kalbimi karanlığa hapsedip gittin

eski halimi bana artır ettin

bir kere düşündün mü bana ne ettin

Buralar hiç yaz görmedi
sen gittiğinden beri
topraklar suya,
dudaklarım sana
doyacak sen gelince.
Seni özleyen bir ben değilim

Her sözün bu kadar dili yoktur
Her dilin de bu kadar hüneri..
Her sevenin sevdigi yoktur
Her sevilenin de seveni
Anlayabilicek kadar sağlam yüregi..

İnan sensizlikten daha karanlık zindan yoktur
Gönlüm sefa sürmek ister cefaya toktur
Aşkın kalbimi hedef seçmiş ateşten bir oktur
Yürek senden merhamet dilenen yaralı kuştur

Aşkının vazgeçilmez kokusunu solumuşum

sabahlara kadara içtim içtim ağladım
terketmen zoruma gitti inanamadım
hasret sellerine beni nasıl kaptırdın
aşkın günahını bana miras bıraktın
yıkılan umutlarım
kaybolan yarınlarım

Bu şehir bomboş kuş uçmuyor
bir ayak sesi bile yok
neden binalar çatık kaşlı,
soğuk yüzlü,
insanlar duvar,
ışıklar yanmıyor

Bir ayrılık bin vurgundur
bir sessizlik bin çığlıktır
seven yalnızlığa sürgündür
sevenler onmaz sevenler onmaz

sevmemin ödülü çektiğim zulüm

Seni kucaklar dolusu sevdiğimi
Bir bilsen anlatabilsem
Sevgimi kuşlarla paylaştım ağladım
Bir bilsen anlatabilsem.

Sevgin uslandırdı beni doğrulaştırdı,

Gitmesen olmaz mı?
gözlerim yalvarıyor ya!
Dilim kal demese olmaz mı?
Yarım yanım sende götürmesen olmaz mı?
Bitmesek tükenmesek, ayrılığa yenilmesek olmaz mı?
Hayat ellerimizden akıp giderken, yarım kalan şeyleri tamamlasak mı?