Lokman Kaya Şiirleri - Şair Lokman Kaya

Kalbimin derinliklerinde yanan
aşkının ateşini al
Düşlerimde kalan bakmaya doyamadığım
O kömür gözlerinin son bakışını da al

Al Allah aşkına alacağın

Sol yanım parçalı sağ yanım poyraz
Gözlerim sağnak yağışta alnımda yaz
Tipik bir hava durumu yaşıyorum
Senin yanında kim var benim yanımda ayaz
Meteorolojiyi sarsıyorum

Hasretinin kalbimde alevlendirdiği ateşi
Söndürmek için sımsıkı sarılmak istediğim
Kolların ‘"pis sarhoş" diye haykırıp İtince beni
Bana sevgisiz bakan gözlerinin içinde
Geri kalan ömrümü sonbaharın hiç gitmediği
Bahçede sarı yaprakların arasında çürürken gördüm

Bir acı çeker bir tebessüm eder gönlüm
Onu yaktın diye sevdaya mı küsmeli
Zalim elinde ihtiyar olan gençliğim
Ona kıydın diye sana kin mi gütmeli

Ben senin gibi olamam vebali bilirim

Hangi aşka düşerse düşsün gönlün
Nihayetinde yine hüzün gördüğün
Bak gel etme sevme
Ayrılık mart tipi temmuzda bile üşürsün
Suç işlemeden cezalandırılmaktır aşk
Kalbini yerinden söker yüreğine taş dizer

Bütün susamışlığımla içtiğim
Bir bardak suyun tadından tutun da
Bütün acıkmışlığımla yediğim
Bir lokma ekmeğin tadına kadar
Her şeyin, ama her bir şeyin tadı bitti

Acıttığın kalbimin çaldığın zamanımın
Kırdığın onurumun hesabını sormuyorum
Korkma sormayacağım
Sana içimi dökmek değil
Sana bir cümle sitem etmiyorum etmeyeceğim
Şiirlerin dili var atık ben senle konuşmuyorum

Mezarlarda konuşmuyor
Ben de konuşmuyorum
Söylesene şimdi ben
Gerçekten yaşıyor muyum

Lokman Kaya

Yalnızım sensizim tükeniyorum aşkım nerdesin
Aşkın içimde ağlayan gül gibi
Bir damla umut bekliyor
Yoruldum artık aşkım acıymış sonu aşkın
Gözlerim büyürdü gözlerin gülünce
Saşırır kalırdın sevgim dillenince

İstemedim mi istemedim mi ben
Tırnaklarımla koparıp güneşi
Sensizliğin matemini tutmaktan
Bulut olmuş yüzüme koymayı istemedim mi

İstemedim mi ben