Kürşat Sungur Şiirleri - Şair Kürşat Sungur

Türküler kar  oldu yangınlarıma
Söyledim olmadı, sustum olmadı
Elimde kör bıçak, şah damarıma
Dayadım olmadı, kestim olmadı

Can dedim ömrüme, cananım oldu

Bir yalancı aydınlık, şu güneşin ışığı
Unutturdu mu bize karanlığını çağın
Hani nefis kilidi, nerde derviş kaşığı
Sofrada envaisi unun, şekerin, yağın

Yoksulların sesini bastırdı doymayanlar

Şafak vakti beşik gibi sallandık
Ufalandı gitti her yer kum gibi
Velhasılı ölen öldü, biz kaldık
Sokaklarda titreyen bir mum gibi

N'oldu demeye zaman yetmeden

Gülüşlerimizin saklambaç oynadığı sokakları
Rüzgar geziyor şimdi ıslıklayıp acıyla
Kuru yapraklar savrulur ordan oraya,
kanun kaçakları gibi,

Çiçekler mi açıyor senin gülen yüzünde
Bu nasıl bir bakıştır uçurumlara benzer
İki yıldız parlıyor sanki iki gözünde
Saçının tellerinde serin rüzgarlar eser

İlaç olur her sözün, döner bende füsun'a

O, ilk kıvılcımıydı kurtuluş ateşinin
Fikirleri yurdumu aydınlığa çıkardı
Esir kalmasın diye vatanımız düşmana
Her cephenin ardında Mustafa Kemal vardı

Yalnız düşmanı değil, bütün karanlıkları

Yıllar geçip gitti ihtiyarladım
Biçare halime baktım aynada
Giden gençliğime bir el salladım
Anılara selam çaktım aynada

Yağmur artık gözlerimden yağıyor

Buz gibi soğuk hava ve içimizde öyle
Tek bir cümle kurmadan vedalaşırken böyle

Titriyor yüreğimin her hücresi  çaresiz
Yüzüm bir heykel gibi donuk ve ifadesiz

Ben sizi en öfkeli anımda affettim
Bir cezaya bile layık değildiniz
Ben sizi en kötü ihtimale terkettim
Dert olarak kendinize yetersiniz

Bütün bu yalanları ortaya siz serdiniz
Bir çeyiz bohçasına benzeyen beyazlıkta
Oysa zengin ve mutlu olmaktı tüm derdiniz
Kışın konakta kalmak, yazın geniş yazlıkta

Binbir türlü çiçekler koparılsın bahçeden