Kezban Güçlü Şiirleri - Şair Kezban Güçlü

Sahipsiz bir rüzgar
gülüşünü savurmuş kıyılarıma
Kıyılarım bir mavi bir umut
Kıyılarım zemheride bahar bahçe şimdi

Sen o

Esaretini ayak ucunda taşıyan rüzgar
Kaç güzün suskunluğunu çözdün
Kaç yaprağın dalına dokundun kanatmadan
Kaç bulutun yanağından makas aldın

Hangi sevdalı kuşlara ıslık çaldın inceden

Yürüdüğün yollarda
toz olayım
Geçtiğin yerlerde
iz kalayım
Hadi sen söyle
ben söz olayım

Bütün kara parçalarım da
Adressiz bir mektup gibi
aylak aylak dolaşan hasretin

Şimdi viran bahçelerinde
kabuğunu "yara"n nar taneleri gibi

Yeni yetme sürgünler büyütüyorum
Daha en başından
boyun eğmeden
Rüzgarla sarmaş dolaş
kırılgan ve uçarıyken
sevgiyle öpsünler diye alnından

A...Benim
Çoğul yalnızlığım
Kimliksiz...Kimliklerim

Hadi siz söyleyin
Hangi inanç

Sen benim kimsem değil
Kimsesizliğim sin..

Akıyor
Zamana yüz süren
mavi yeşil ırmaklar yüreğimden

Sonra sen akıyorsun
Toprağa sızıp inceden

Bağ bozumu yapıp
gittiğini sanıyordu

Bilmiyordu
yediveren asmanın dalları gibi
yaşamın dört mevsimine

Pencere pervazlarına
şiire duran
saksılar bırakıyorum

Zifiri gecenin şafağında
bakarmısınız saksının yaptığına