Kezban Güçlü Şiirleri - Şair Kezban Güçlü

Durup durup kapımı tıklatan
pencereden yansıyıp kaybolan
hem aşina
hem yaban
Hem gelip hem kaçan

Ne zaman bir uçurum kenarı yanlızlığı
dolaşsa ayaklarıma

Toprağa düşen bir tohum edasında
Zarif boynunu
dirençle ufka uzatan

Sen şimdi
Bir bardak çayın buharıyla
geniş düzlüklerime
coşkulu yağmurlar yağdırıp
açma ihtimali olmayan
bütün renklere tual oluyorsun ya

Bende vakit kalmaya uzak
gitmeye yakın.

Ne söyleyecek sözüm
nede yürek sızım.
Hiç bir şey bağlamaz artık

Dingin sessizliğinde
bütün zamanlara taşmış bilgeliğiyle
Sakladığı çocukça düşlerimi seriyordu
sarı sıcak rüzgarlara

Dokunsam

Suskunluğa yordum
Beyaz güvercinin dinmeyen çığlıklarını
Minik yüreği korkudan çatlayana kadar
sınanan zarif titrek nefesini

Gölgeleyemez ölüm

Yazının sözün bittiği yerde
orda bir yerlerdesin
Tarifin anlatımın mümkün değil

Bazen kirpiklerimin arasına
gizlendiğini düşünüyorum

Sevinçlerim saklanmış bugün
Elma dersem çık
Armut dersem kal

Saklandıkları yerleri biliyorum aslında
Her birini elimle koymuş gibi

Üzerine uykumu serdiğim
mavi atlas'ım
Şiir kokuyor bu gece
Açık pencereden yüzümü yoklayan rüzgar

Bir dizede boy veren özlem

İncir ağaçlarının en tepesinde
Kuşların ince bir titreyişle
tırtıkladıkları incirlerle
sarıp sakladım
Parmak uçlarımdaki
minik sevinç çizgilerini