Yoksun
Ağrılı bir sessizliğe
açılıyor pencereler
ya da
Kapı eşiklerinde sitemsiz
bütün çığlıklar
Bir isyan çiçeğidir şiir
Açtırır kendini
Dar ve zor vakitlerde
Huysuz bir çocuk gibi
ayak direr anlamaz yokluktan
Kaça böler yüreğini insan
Eliyle
keski kullanmadan
kanatmadan
Bile isteğe
ufalanması pahasına
Ah sonbahar
tanıdığım
en sakar
en hayalci ressam
Taşırmış'sın yine
Dar zamanlarda
özgürlük tınısıyla
yükselen sesimle
İşgal'cin
Geniş zamanlarda
Gördüğüm her yere
Çocuk gözleri çizmek istiyorum
Kocaman çekik yumuk
asi masum gözler
Ağlayan çabucak gülen
parıltılı çocuk gözleri
Hemen yanı başındayım
Dilinin kıyısında bekleyen
kelimelerde
Düşüncelerinden sıyrılıp
gülüşünde esrik kalan mavide
Siyah beyaz bir resme
son anda dahil olmuş biri gibi
sessiz ve sitemsiz
Başka bir bedenin gözlerinden
seyrediyorum benliğimi
Uzağındayım.
Hemde çok.
Bıraksam karışacak denizine.
Deli akan bütün nehirlerim.
Ordasın
yanıbaşımda duruyorsun
öyle yakınsınki
kirpiklerimden dökülüyorsun
Farkındayım dökülen
Kezban hanım şiirleriniz çok güzel. Yüreğine sağlık.