Kaptırıp da kendini gözlerimin buğusuna,
Düştün içime yangından kaçarcasına.
Oysa yüreğim yangın, yangından da yangın aşkım.
Yanmasaydı bu yürek yakardı seni ya.
Hadi neyse,
Duruldu dışarıda hava,
Milyonlarca yıldız çaresiz kaldı da,
Bir güneş parçaladı karanlığı mevsimler boyunca.
Mavi gözleri uykuda amma,
Yüreği sonsuza ışık tutmakta.
Gece çöktü kuytulara.
Yüreğim uyandı yine.
Yanınca dağların feneri,
Aşka çağırdı beni
Yüreğime göz kırpan yıldızlar.
Aşka cağırdı beni
Söyleyin, kim itiyor trenlerini terlemişliği ile
Kim siper oluyor korkaklıklarına korkusuzca.
Kim tüttürüyor bacalarından alın terini.
Sanmasınlar ki;
Yüzsüzlüklerine yüz çevirmekten başka
İman dolu yürekler hiç korkar mı ölümden
Vatan için can vermek gerçek bir gönül işi
Aziz milletimizi kurtardılar zulümden
Böylece geçti tarihe Oflunun direnişi
Milli mücadelenin of halkıdır simgesi
Güneş değil güzelim, Güneş değil,
Aşkımız yok etsin istemiştim karanlıkları.
Kar beyazlığında soyunan duygularımın sesi
düşsün istemiştim yüreğine.
Sigaram değil, dudakların olsun istemiştim,
Mücadeleleri bağımsızlık içindi onların.
Ve bir gün,
Bağımsız mahkemeler çaldı bağımsızlıklarını!!!
Binlerce doğum yaptı darağacında hürriyet!
Esiriyiz zamanın.
Çeker bizi yarınların meçhulüne,
Yollarında ejderha.
Kendin kadar yakındır sana aslında,
Sen farkında olmasan da.
Karşına çıkar ansızın,
Ben sabahı görmedim.
Kuşluk vakti uyandırdılar beni uykusuzluğumdan.
Öğleyin açtım zaten.
İkindide doyurdum karnımı göz yaşlarımla.
Söyleyin güneşe böyle batmasın ufkumun
hazanına.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!