Çağın karanlıklarından
Sıyrılarak aştın bulutları
Her fırtınada
Güvenemeyeceğin kanatlarınla
Göğsüne bir mektup iliklemiştim
Geri dönmeyeceğin günler için
Biraz daha sen kattım bugün
Oyalandığım eşyalara
Boşlukta bıraktığın izlerden tanırlar seni
Bense sesinden
Biraz daha iyi baktım son günlerde
Kazablanka çiçeklerime
Yıllarca başını kaldırmadan yürüdün
Aldatılmış kalpler geçip gitti yanından yörenden
Cansız kelimeler seçtin ufuktan
Acıya ulaşanmayan emelleri vardı
Bir bulutla yağdı
Üç köylü çıktı geldi karşı yoldan
Denizleri ısıttık kış günlerinde
Kar altında baharı bekleyen tohumlara
Sular taşıdık derme çatma arklarla
Bir yalnızlık girdabına düşmüşüz
Ölünceye dek
İsterim ki yara açan hep iyi olsun
Yaz gülleri de bir nefeslik bahar görsün
İstedim ki sen hiç üzülmeyesin
Hüsnüyusuf tohumları yeşersin pencerende
Ne yazık artık
Ellerini kente henüz yeni girmiş bir yağmurla ıslatıyorsun
Hiç duyulmamış bir tiradı dinliyorum
Bilmiyorum bu hangi ummanın gel gitlerinden devşirilmiş
Bir elim sana uzanırken sevincim dalga dalga yükselir
Koşarken kumlara batarım can havliyle
Hüzünlü sesin bileklerimden tutar
Beni terkedemezsin
Her adımda bulurum seni
Çiğdemlerle birlikte yağarım kirpiklerine
Büyülü kış gecelerinde camlarında görürsün beni bir katre su içinde
Bir fırtınada kırılan yaprak olur düşerim avuçlarına
Rüzgar uğultularına saklanırım sinsice
Bak, yedilere karıştım
Sonra hiç övünmedim kendimle
Dağlardan inince
Bak, ölü bir taşıtın içindeyim
Hâkim tepelerin de altında
Bir daha dönmeyeceğimin haberini aldılar
Bak, dağların sofrasından geldim
Geceleri çok üşümüştüm
Bütün ovalarda izini sürdüm
Bak, ormanları bile terk ettim
Sana geldim
Sıcak topraklardan yükselen alevleri içime aldım
Şimdi hangi ülkedeyiz
Dizlerine uzandığımda sıla ne yönde kalır
Nerende saklarsın güneyli ılık esen meltem rüzgârlarını
Ellerinden ne kadar uzaklaşırsam
Geceye dönüşür gülüşlerim
Bilmiyorum, ne garip
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!