Kemal Müftüoğlu Şiirleri - Şair Kemal Mü ...

Dün seni göremedim sevgilim
İnan dokunsalar ağlayacağım.
Buruk yüreğimde tarifsiz acılar,
Ne olur bir daha bir daha
Söyle sevdiğini
O güzel sesinle

Erenköy sahilinde şafak söküyor
Buluştuğumuz yerler artık kimsesiz
Yabancı martılar çığlık çığlığa
Ayrı düştüğümüzden şimdi habersiz.

Erenköy sahilinde son yürüyüşüm

Soğuk bir İstanbul gecesi
Sirkeci sahilinde
Üç kişi gördüm.
Ana baba birde kız
Tam üç kişi,
Titreyerek bakleşirken

Bilmiyorum sevgilim
Benim çılgınca aşkım
Hak ettiğin yerdemi
İnanki zaman zaman
Kuşkular içindeyim.
Bazen yaşamak kadar

Bugün nizamiyeden
Teslim aldım oğlumu.
Bir günlük evci çıkış
Mutluluğu yaşadım.
İstanbul karla kaplı
Alay karla kaplıydı

Hiç durmadan gelip geçti önümden
Yıllarca beklediğim son hasret treni.
Bakakaldım ardından üzgün öylece
Üşüyordum korkuyordum soğukta
İstediğim beni alıp gitmesiydi bu gece.

birgün ölüp gidersem eğer
küçümsemeyin eski perdelerimi,
en ucuzundan çatal kaşık takımımı.
küçümsemeyin birbirinden çok farklı tabakları.
bilemezsiniz ne anılar saklıdır o inzivada.
o yoksullukta ne özlemler hıçkırarak ağlamakta.

Her gün yeniden yıkılır dünyam.
Bir türlü oturmaz düşüncelerim yerli yerine.
Bitmeyen esarettir yalnızlık
Acı hatıralara uzanan ellerime.
En çok gecelerim ağlaşır bana.
Gerçekmiyim yoksa rüyamı bilemem,

Tükenir zamanla kalbin sızısı
Ne şarkı ne şiir yaralar seni
Bitince umudun son kırıntısı
Sende unutursun geçip gideni.

Günler uzar gecelerin kısalır

Biliyorum ben değilim sitemle seslendiğin
Ben değilim özleyipte söyleyemediğin.
Yarım kalan mektupların sahibi ben değilim.
Biliyorum ben değilim ruh ikizim dediğin.

Benimki yalnızca kendimi avutmak işte,