Kemal Müftüoğlu Şiirleri - Şair Kemal Mü ...

Toprağının üstünde ayrık otları bitti,
Daha dün buradaydı, hangi meçhule gitti?
Ne çoktu ihtirası asırlarca sürecek
Sevdiği giysileri şimdi kimler giyecek?

Artık yıldızlar bile ondan çok daha yakın

Sıcak bir seher vakti başladı vuruşmamız
Kumsallar acı dolu feryatlara uyandı.
Kanla yıkandı toprak, insanlık tümden yandı.
Acımasızdı düşman, eli kanlı ve barbar
Hedefinde çaresiz kadınlar ve çocuklar
Kurşun yağdırıyordu korkusuz Türk anaya

Sanki dünyanın yükü
Omuzlarımda.
Öyle bitkin öyle üzgünüm ki
Hiç bilemezsin.
Şifasını biliyorum amma
Gururum engel itirafa,

Ömür gibidir her kalem.
Tükenirken,
Pek çok iz bırakır arkasında.
Kimbilir hangi kağıtlarda
Kimlerde yaşatır geçmişi.
Tükendikçe yazar,

Bugün alın yazıma sille yumrukla girdim
Haksız bir ihtirasla delirdimde delirdim
Sanık bir mutluluğu insafsızca kemirdim
Gözüm sıla gönlüm yardan uzakta.
Bir tuhaf haz ruhuma mazi bağrından doldu
Gözlerin siyahını yine gözler soldurdu

Anılarım peşpeşe
Canlandı sıra sıra,
Ne yağan yağmur beni
Ne güneş avutuyor.

Her geçen gün ruhumda

Yüreğinle konuş benimle
Aklınla değil.
Dosdoğru ol
Hesaplama
Ben ondan anlarım.
Şafak karanlığa gebedir,

Yoz tutkular tünedi
Perişan dallarıma.
Bitimsiz bir çilenin
Zalim yalnızlığında.
Açlığın kol gezdiği
Köhne sokaklar gibi

Sen beni habersiz öldürdün
Birden çektin ipimi
Son duamı bile yapamadan.
Param parça ettin benliğimi
Unufak ettin
O nemli gözlerine

Bu kadarına da pes doğrusu
Çivisi mi koptu dünyanın ne,
Şimdi daha iyi anlıyorum bilgiyi,
Ne kadar uysak da yine az
Yüce yaratanın oku emrine.