Şen gönüllerde kaldı yitirdiğimiz zaman
Birbirine karıştı dünyada sapla saman
Öyle bir kış yaşadım, bir öncekinden yaman
Şimdi ne gençlik kaldı ne bitmeyen arzular
Ulu çınarı bile kırdı harap etti kar.
Nasıl uğraştım seninle
Ve ne çok yordun beni ey zaman
Yaşa ve gül diyerek
Önüme serdiğin yarınlarına
Ayak uydurabilmek için
Bu günden,ne adımlar attım
Gözlerinide aldın ve bilmem kime kaçtın
Sonunda iki çıplak bir hamama yakıştı
Çareyi umutsuzca kem gözlerde aradım
Oysa derdime derman bir kaçamak bakıştı.
Küçük bir köy bakkalı oldu virane gönlüm
Kim yok, beni derde tasaya salan
Bakma sen neşeme, herşeyim yalan
Bir garip kemalden nedir ki kalan?
Acıyla gözyaşı döktüğümde gel.
Buyur düzenlenen o son ayine
Gitme! ..
Acelesi ne ki aşktan kaçmanın.
Bu yüreği, kazma kürek yeşertmedik mi,
Gül bahçelerine döndürmedikmi acılarımızı.
Paylaşmadık mı acı tatlı nice günleri,
Her karnımız doyduğunda,
Tabiat, üstünü değiştirirken
Etrafta yar yoktu, kimseler yoktu
Sonra, biri seni bana getirdi
Gözümü kapayıp gönlüme soktu.
Ne etsem eylesem, dinmedi sızım
Bu havalar senin değil Orhan Veli
Benimde değil, onunda
Belki yediden yetmişe herkesin
Ve olmayan
Yokmuş gibi görünen bir merkezin
Çekimindeyiz hepimiz.
Çektim, çıkardım hayatımın içinden
Ne varsa aşka dair.
Sonra birde baktım ki
Çırcıplak kalmış şair.
Be hey Doktor,
Beyaz önlüklüm,
Neşterini sevdiğim.
Bre densiz, hem de bensiz içersin bu rakıyı.
Yasaklar getirirken bana
Yoksullaşmak kader diye bilindi
Yetmiş yılda nerelere gelindi
Çeketler yırtıldı, cepler delindi
Enflasyon, nereye atayım seni
Kimse almaz, kime satayım seni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!