Kemal Berk Şiirleri - Şair Kemal Berk

Oğlan bir kız sevmiş hep hayal eder
Gece gündüz rüyalarda çok sever
Bir gün anasına söylemek ister
Söyleyince anası neler eder

Anası der” istemem çirkin kızın”

Hayatını bu toprağa adayan
Topraktan da geleceği arayan
Sevgisini aldım kendi anamdan
Ayrılmam anamdan, Anadolu’mdan

Kolay mı ayrılmak Anadolu’dan

Kimi ağlar, her gün döker gözyaşı
Niye görmez ayağa değen taşı
Yanan ateşler yakarken şu canı
Ne yapmalı, keyif çatan şu başı

Düştük ateş çemberinin içine

Hey benim kıskanç gönlüm
Utanıp kendinden, dönüp baksan güneşe
Ne ışıklar, ne nurlar saçmıştır sevenler üzerine
Bir sen değil, bir ben değil, Tüm bulutlar gelse,
Örtemez, engel olamaz Hakk’ın Kerem’ine
İnsan faydalanırsa gereğince

Kara saban bilirmisin ey oğul
Bir günümde, bir dönümde sürülmez
Yoktur tosun, yoktur eşek, zor koşul
Medeniyet o günlerde bilinmez

Memleketim geri kalmış diyenler

Nere baksam, yüreklerim sızlanır
İnsanlarda acılarla kıvranır
Yürekleri ateş almış ağlaşır
Yetti keder, yetti gari acılar

Onlar ağa, onlar beylik yaparlar

Bizim köyün bağları da güzeldir
Dağdan gelir, esen şu yeller
Hafifçe dokunur insanı, titretir
Üşümez yürekler, üşümez bedenler
Çok sıkı giymeyesin elbiseler
Rahatlar insanda, şu bedenler

Sen baktın mı şu çocuğun gözüne
Aynı evde olup da, senden uzakta yaşayan gülüne
Kulak vermedin, o güllerin sözüne
Daldın gittin, yaşadığın başka bir aleme
Her gün, her an gözün internette, kulağın tel.de
Gülümsedin, hemen her gece

Vur davulcu vur, ağırdan, ağırdan
İsteyenler tutsun halay başından
Dostlar görsün, zevk alsın oyundan
Öğrendim halayı, ağam atamdan

Gençliğimiz bilmez ki, halay adını

Nerede o kadir kıymet bilenler
Bir lokma verirken eli titrerler
Her bakışta yoksulu da ezerler
Fakirleri kul kölede ederler

Garip yoksul, garip muhtaç, ne yapsın