Kemal Berk Şiirleri - Şair Kemal Berk

Ana candan öper yâr’im dudaktan
Sarılırlar cana candan yürekten
Sakınırlar beni daldan budaktan
Kim sever ki beni candan yürekten

Sevgiyi verirken zevkten sevinen

Ana dersem ana, adını andıkça
Gözüme fer gelir, gönlüme derman
Sesleri özüme ferman
Ummandan ummana akan
Damarımda çağlayan bir kan
Evrene sığmayan yüceliğin

Anadolu insanı, gülmez oldu yüzleri
Söyle gardaş söyle de, âlem duysun halını
Güz gülleri gibisin, gözünden döküleni
Anlat gardaş bilelim, kim yaktıysa canını

İki öne bir geri, sallanarak giderken

Anadolum, Can Ana Dolu
Uğruna canlar verilen, kanlar dökülen
Dört mevsimi, bir günde yaşatan
Canıma can katan, yiğidi sevdaya salan
Güzelin gözünde deryayı bulan
Kaşlarını yay, kirpiklerini ok yapan

Ana Kurt'a sormuşlar, "söyle derdin nedir ki?"
Ana der ki, "ah oğul", "göz değil, özüm ağlar"
Dağ başına savrulan, rüzgârdaki kül gibi
Kızgın tava içinde, kuduran özüm ağlar
*
Elek gibi delinmiş, yüreğim darma duman

Şu dünyanın ırzına, sessiz gizli geçerken
Üç günlük dünya için, yürekleri yaktınız
Hiç bir dine uymayan, yeni din üretirken
Acımayan yürekle, analar ağlattınız

Aylar değil yıllardır, doymayan gözünüzle

(ANAM) En Güzel Kucak
Varsa bir sığınak söyleyin bana
Var mıdır anadan başka bir kucak
Mutluluk adını sorarsan bana
Anamın verdiği en güzel kucak

Anası kızına canım dedikçe
Sevginin sınırı ortadan kalktı
Boylu poslu genç ortaya çıkınca
Birbirine düşman insanlar çıktı

Kızın arkadaş çok da güzelmiş

Sevdalı yürekler nasıl da belli
Ağız, dil susmuş, konuşur gözleri
Sıcacık bakışlar, yakmış kalpleri
Ana oğlun ne de güzel halleri

Arı gibi bal yapıyor çiçekten

Anladım gördüm ki bir daha
Ne zormuş el gözüne bakınmak
Eller tıka basa tıkınırken
Uzaklardan yutkunmak
Hayat zor geçer aç olan insana
Dayan dayanabilirsen sende şu hayata