Kemal Berk Şiirleri - Şair Kemal Berk

Bir lokma ekmeğe muhtaç bakarken
Aç halimde neden sordun dinimi
Utandım kendimden sende sorarken
Sen seni bilmezsen, din'im sana ne

İnsanlık onuru varsa söyleyin

Yüreğimin dibine, her geleni koyarken
Hamal gibi taşıdım, her birinin yükünü
Gülmeyi unutturup, gözyaşları akarken
Yalandan sevenlere, diyemedim son sözü

Herkesin dili tatlı, şerbetini beklerken

Dokunmayın dalıma, kırılırsa çiçekler
Güller açmaz gönlümde, kalırım sana hasret
Lime lime ederek, şu ömrümü yiyenler
Ağlatır börtü böcek, ben güzel yüze hasret
*
Kayan dilden değil de, sanki karda kayıyor

Dünya hali bu işte, dertle geçer günlerin
Her yaşında farklıdır, döktürür hep gözyaşı
Geçmiyor, geçmeyecek, huzur dolu günlerim
Sen Rabbim'i bilmezsen, dökeceksin gözyaşı

Bilemedin dünyaya, gelişteki hikmeti

Kapıdan girince şaşırdım kaldım
Hastalar gülmüyor yüzleri asık
Yerlerde yatana yürekten yandım
Doktorun gülmüyor yüzleri asık

Çaresiz derdiyle kıvranır durur

Derya, gelip girmiş, bizim araya
Gönül, dertli dertli, döktüm yaşımı
Yol bulup da ayak basmaz karaya
Uzaklarda döktüm gözden yaşımı
*
Benim kaderim mi, sizler söyleyin

Şu dildeki inciler, yüreğin de olsaydı
Sevenle sevilenler, hiç döker mi göz yaşı
Dilleri şakıyıpda, gülerek anlaşsaydı
Karşılıklı bakarken, döktürür mü göz yaşı

Kimsenin yüreğine ateş atıp yakmayın

Şu dünyanın çiçekleri
Dallarından kırılıyor
Koku yayan tüm gülleri
Birer birer dökülüyor

Tersten esen sam yelleri

Dokunmayın güneşime
Hani benim için doğuyordu her gün
Gözüm gönlüm aydınlanacaktı
Huzur bulacaktım
Söyleyin şimdi
Niye yanıyor yüreğim?

Dolunayda niye çıktın karşıma
Yollarım karardı kahrettin beni
Ne belalar açtın bilsen başıma
Yollarım karardı kahrettin beni

Gece karanlıkta yıldız parladı