Kemal Berk Şiirleri - Şair Kemal Berk

Seyrederken dağda yağan şu kar'ı
Gözü dikmiş aval aval bakıyor
Ağzı açık kalmış görünce karı
İçe düşmüş gibi öyle bakıyor

Na mahrem der saklar kendinin karı

Öyle bir feryat etti ki
Yer gök inlerken, korkudan
Kuşlar uçtu, kurtlar dört nala kaçtı
Duymadılar, canım diyen cansızlar
Çekti bir cigara, çaktı çakmağı
*

Öylesine hissettim ki, ben seni
Anlatamam, yürekteki sevincimi
Dizsem de tüm cümleleri
Tarif edemem, gönülden geçen sevgileri
Dillerim değil, gözlerim değil,
Sadece konuşuyor yüreğim

Oy'un içinde oyun var, dik durmayan, eğer boyun
Dinle beni ey uşaklar, sürünüzde çoktur koyun

Bölündüler iki dala, kim kiminle gider yolda
Menfaatler ayrışınca, çatışanlar aynı kolda

Gözleri kararan açar ağzını
Söylenen sözlerin sonu gelmiyor
Körüğe asılan verir gazını
Harlanan ateşle oyun oynuyor

Taraflar saf olmuş nefretle bakar

Gönlümdeki duygular, sıralanıp gelirken
Anlatmaya yetmiyor, dil tutulup kalırken
Sanmayın ki çaresiz, gözler kelam ederken
Bakıp görüp anlayan, o yüreğin var mıki?

Bırakıpda giderken, bakmıyorsun arkaya

Elde sopa, bağda, dağda gezerken
Her bir yerden aldım farklı kokuyu
Bir kekiği, avucumda ezerken
Senin sandım, çektim özel kokuyu
*
Heyecandan gel git yaptı yüreğim

Dünyaya gelerek varmıdır kalan
Dertleri çekerken huzuru bulan
İnsanca yaşayıp demeyen yalan
Söyleyin yiğitler bu öz kimdedir

Nefsani duyguya kapılıp kalma

Özlemimde
Hem var, hem yok gibisin,,
Çölde serap gibi görünüp,
Bir umutla koşarken, yüreğimi yakansın
Gece rüyamdasın, gündüz gözümde
Her fırsatta közüyle,

Gül dalında bülbül ağlar halime
Yardım eyle canan yaz güzel name
Diyemedim derdi nazlı yarime
Dillerim lal oldu özümde name

İçimdeki düşman vermiyor fırsat