Dağlıcanın güllerine baksana
Gece gündüz duruyorlar ayakta
Koç yiğitler düşüyorlar toprağa
Vatan için şehit oldu Aslanlar
Anaları karaları bağlarlar
Yanıyor yürekler, yanıyor canlar
Karışıyor birbirine kuzular
Ağlıyor hepsi Analar bacılar
Dayanmaz yürekler, dayanmaz canlar
Sanki şimşek çaktı yer gök inledi
Yıllar, hızla geldi geçti dünyadan
Şu mezarda yatan hangi yiğitti?
Bir gün bende, onlar gibi yatmadan
Hazır etsem, şuradaki yerimi
Kimi ağa, kimi paşaydı bunlar
Sen kendini hissettirdin her yerde
Bakıp da görmeyen, körmüşüm
İz bıraktın, beni gör de, bil diye
Bakıp da göremeyen benmişim
Yürek verdin insanları sev diye
Anadolu bağrından gelen şu cana
Sivasın soğuğundan, bak sıcak bakışa
Küçük kalbe sığmış kocaman dünya
Yüzüne bakıp da sert konuşur sanma
Bir konuş da görsen dildeki tadı
Söylüyorlar, şu gözlerin sürmeli
Yakışıyor, göze sürme çekmeyi
Demet demet şu gülleri dermeyi
O göz ister, güzeli de görmeyi
O göz bakar, yakar geçer elleri
Birlik Olalım
Gelin şu dünya da birlik olalım
Hep birlikte düğün bayram yapalım
Çoluk çocuk hep birliğe koşalım
Çocuklara güzel örnek olalım
Yoruldum deme yorgun savaşcı
Sen yorulursan, gençler neylesin
Sırtına vurduğun hepsi bir acı
Yola çıkmış bir kez, şu kız neylesin
Yavrudan bir bardak suyu istemez
Ey can, sen bir ÖZGECAN
Sen bir cansın, her zaman
Sen gelmiştin okul çağına
İstemiştin okumak, faydalı olmak insanlığa
Bilmeden bindin, serserinin araca
Girmiştin dönüşü olmayan eğri bir yola
Ne beni benden sor, ne anlatsam kendimi
Yaratan bilir, kalbimde gizlediğim her şeyi
Anlatırsam ağır gelir, yakar şu yüreğimi
Anlatmasam yalan olur, affetmez Rabbim beni
Konuşursam kelimeler dizilir, gözler büzülür
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!