Kasım Kobakçı Şiirleri - Şair Kasım Kobakçı

Yel bırakmayan abanı arkandan topladın mı.
Ki kuşatır ıssızlığı, ki rüzgarlı olur buralar.
Şaban ile temcidi, konuk sayardın sen.

Atana itaat et sen sen ol, kahramanım.
Giy sen abanı, toyluğa itimat etme.

Öyle bir nesil yetiştirdiler ki,
Ağızlarından hep yalan çıkıyor,
Öyle bir nesil yetiştirdiler ki,
Çobanı bırakıp, kurtla yürüyor.

Sevgi ve özlem,
İnsan ve emek,
Ve doğa anamız.

Ancak bunlarla ulaşabiliriz aydınlığa,
Ancak bunlarla güzel bir gelecek,

Kalmamış
----sanki
--------okumaya
------------çaren,
Yüreğim
----gitti

Çok iyi sattı bu araba,
Sarışına, esmere, Anglosakson'a, Arap'a,
Yakılmış yıkılmış ülke, kimin umurunda,
Güzel mi kafa? Mutlu musun hala?

Zorlanıyor ve mutluyum diyorsan,

Bahar
----geldi
--------benim için,
------------bak
----------------ne güzel,
Yüreğimde

Atmak zordur sevdiğini yüreğinden,
Kalbe saplanmış bir hançer gibidir tadı,
Hep lanet ettiğimiz ayrılıklar,
Vardır her sonun bir başlangıcı.

Bilirim, belki de bilmezmiş gibi yaparım,

Göze
----ne
--------gerek
------------var,
----------------durumu
--------------------anlamayana,

Çok
----uzaktasın
--------şimdi,
------------sen
----------------benden,
Yalnız

İşte dünyanın kızları,
Çoğu hala çocuk,
Ellerinde silahları,
Çölde açan güller bunlar.

Yobazların kabusu,