Annelerimizin çığlıklarından başka ne söyleyebilirsiniz?
Istırap içindeyken Kerbela çölünde insanlık,
Dağlara düşen çocukların çığlıklarıdır daha beteri.
Yok annesi, yok babası,
Kalmadı sığınabilecekleri dullar,
İnsanlığın ortasına saldım,
Kana bulanmış kalbimi,
Yapay sınırlar boyunca,
Karanlığı aydınlatır kanım.
Ateş değil, Kerbela'nın susuzluğu değil,
Kayboldun yine ufkun üstünden,
Ne sulara düştü şeklin,
Ayın ipek çiseleyen yağmurunda,
Ne de bir iz kaldı,
Dağların simetrisinde,
Ne de durup gülümsedin,
Eğridir başı kıçı,
Eğri durup düz görünür,
Hala mütevazı utanmadan,
Kızaracak bir yüz arar.
Kışa çevirdi yazı,
Yolumuz yol değil,
Halimiz hal değil,
Dört bir yanına dünyanın,
Dağınık göçümüz.
Ne biri diğerini dinler,
Seni bir an unutsam sevgilim,
Yüreğim yanar, ruhumda güllerin kanar,
Yetinemem sıcak kollarını hissetmekle,
Hasretle yıkansın yüreğim, boynuma sar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!