Kara Çocuk 2 Şiirleri - Şair Kara Çocuk 2

Kara Çocuk 2

bugün o otobüse yine bindim.
rüzgâr, geceden kalmış gibiydi;
şehrin sokak lambaları hâlâ uykusuzdu.
ters koltukta oturdum bilerek —
çünkü bazı yollar,
geri gitmek için vardır.

Devamını Oku
Kara Çocuk 2

Rüzgârın dizinde sustu sabah,
Bir ses düştü ardımdan — yorgun, mahzun.
Döndüm; gözlerinde bir hastalığın hüznü vardı,
Sanki dua eder gibi bakıyordun,
Benim hâlimi değil, kalbimi yokladın.

Devamını Oku
Kara Çocuk 2

Unutmak mı? Asla, Leylâ…
Adın, kalbimin susmayan çığlığına kazındı.
Ayrılık dediğin yolları ayırır belki,
Ama ben seni ömrümün kanayan yarasında saklıyorum.

Ben seni gelip geçici bir heves için değil,

Devamını Oku
Kara Çocuk 2

Sokaklar taş, yürekler taş,
Bir çocuğun bakışı delik deşik.
Gözyaşıyla yıkanıyor Mescid-i Aksa,
Ve biz hâlâ susmakla meşgulüz…

Her harabe bir dua tutar içinde,

Devamını Oku
Kara Çocuk 2

Ben seni unutmaya değil,
Sende eksilmeye çalışıyorum.
Her gece, isminden bir harfi Daha az anarak uyuyorum.
Ama harflerin kendisi hâlâ sen.

Ben seni, Bir hücrenin içine mühürlenmiş ışık gibi sevdim.

Devamını Oku
Kara Çocuk 2

şehrin rüzgârı yüzüne değiyor,
yağmurun son damlaları asfalta düşerken
ben seni arıyorum kalabalığın arasında —
bazen buluyorum,
bazen bulmakla kaybetmek arasındaki o ince çizgide duruyorum.

Devamını Oku
Kara Çocuk 2

Ay'ı dolunay yapan masum hülyalarmış,
Kara Çocuk, gülen küçükleri kıskanmış.
Her gülüşte biraz eksilmiş aynalarda,
Görmüş alnını, şakaklarını kırışmış...

Kalbi artık sevmek için çok yıpranmış,

Devamını Oku
Kara Çocuk 2

Yine karanlık bir gecenin ufkundayız,
taşların dili var,
gölgeler kendi üzerine kapanıyor.

Bir lamba çatlıyor —
ışık, yere dökülmüş su gibi

Devamını Oku