Oysa ki,
En güzel şey sevmekti.
Peki sonu niye? Hüsranla bitti.
Biz olmuşken nasıl yabancılaştık birden.
Yaşama sebebim olan,bakmaya doyamadığım,baktıkça huzur bulduğum o gözler benim degil artık.
Senin kokundu benim nefesim,
Anlamıyorsun hiç bir zaman anlamadında.
Sevmek böyle birşey değil. Sen sevmeyi bilmiyorsun. Ve bundan sonrada hiç bilmeyeceksin.
Sen umutsuz bir aşkın peşinden koşarken,
Benim saf sevgimden, kalbimin seninle dolup taştıgından habersizsin.
Sen onun sokagında beklerken, seni bir dakika olsun görmek için pencere önünde sabahladıgımı bilmiyorsun.
Sen onun yagmurlarında ıslanırken, benim aynı gökyüzü altında oldugumuz için şükrettigimi bilmiyorsun.
Marifet yürek ile bakmaktır.
Göz görmez öyle herşeyi.
Yüreğini sevdiği için öldüren bilir gözümdeki buğulu acı bakışı.
Senden başka kimim var ki
Ben bile beni sevmez iken, sen sevdin.
Buz tutmuş kalbime bir sen dokundun.
Senin sıcaklığında yeniden hayat buldum.
Şimdi gidiyorsun öyle mi?
insan yanında kimse olmadan da yalnız başınada yaşar.
Asıl soru buna yaşamak denir mi?
Öyle zor ki güvensiz, kırık bir kalple yaşamak. Sadece nefes alıyorsun.
Bildiğin bütün duygulardan mahrumsun.
Bir hiç gibisin.
İnsan yorulduğu zaman yaslanacak bir omuz, gözyaşlarını silecek bir el arıyor.
Bazen öyle bir boşluk olur ki içinde ne birisi ile ne de başka birşeyle dolacağına inancını yitirirsin.
Umudunu kaybedip kendi kabuğuna çekilirsin.
Bazı anlar ne hissettigini bile çözemez insan.
Öfke mi? Nefret mi? Yada olmayan birini özlemek mi?
Tam da böyle bir ruh halindeyim.
Kafamdaki soruları çözemiyorum.
Adına hayvan dediniz, ama insandan daha insan.
Kediye nankör dediniz, köpek ısırır diye tasmaya mahkum ettiniz.
Barınak onların değil, onları yok sayanların yeri.
Dilsiz canlılar size emanet edilmedi mi?
Siz emanete ihanet edip,istismar edensiniz.
Rabbinin verdiği cana kıyacak kadar kalpsizsiniz.
Kavuşmak bir hayal de olsa
Hayalimde sen varsın ya uzaktan da severim.
Sana gel diyemem
Hapsolmuş bir kafeste bedenin.
Söylesene zincirlerinde kurtulabilir misin
Aşılmaz denilen yolları aştım.
Kadere bile kafa tuttum senin için.
Geldim gelmesine de kapı duvar kaldım öylece.
Verdiğin sözleri tutamayacağını bilseydim.
Bu kadar bağlanmazdım.
Şimdi muhtaçken her zerrene beni böyle görmezden gelmen.
Canın olacak insanı el yerine koyarsın.
Ellerden vefa beklersin.
Sonra neden gözlerim buğulu bakıyor.
Sen, sana koşmak isteyene kapılarını kapattın.
Oysa aralık bıraksaydın içeri sevgi sızardı.
Sen kendi kendini hapsettin o sessizliğe.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!