Kağan İşçen Şiirleri - Şair Kağan İşçen

gömleğeim atletim kirlenmiş
boynumda atkım
saçım sakalım uzamış
ama herşeyimli bir sevdadır umut
herşeyimlidir sosyalizm
geçmiş ve gelecek

sıcak günlerle ağırlaştı
düşselliği dudak kenarının
sen hep böyle ince gülerdin
gökyüzü şehlalaşırken ve
gözlerinin yorgunluğuna...

aşklar baharda
çiçeklenirmiş güya
sensizim solgun

I

bitti mi ki kış
mart dayandı kapıya
tedirginim de

gülünç kapalı kapılar
çarşılar hansız hamamsız
hangi mevsimi beklesem sensizlik
törenlerle uğurlanır bir birliktelik
tekil dışlayan oda müziği
ellerim varmıyor seni yazmaya

yitiriyordum yorum yorgunluğuyla söylencesini
camlardan içeri süzülen sıcak ışığın yardımıyla
bu yol son yordamımdı bitişine hazırladığım
zamanın en hızlı gömüsünde yarım akıllı sırıtışın
saatler alık alık beklerken uzaktaki ilk karaltıyı
unutmakla yarışıyorum fırdönen tutarsızlığını

Başıbozuk

kış olsun da taştan olsun mevsim
başka türlü savamam sırasızlığını
hain bir kar yığını kaplar gibi mavişliğini
ben

başımda hırsız gençlik çalan yaşam
gençlik arsen lüpen
üretken arzular
kar yağar lapa lapa farkettirmeden
sırtımızda ucuzluk işi çeket
sümerbank botlar

kimseyi kaybedecek gücüm yoktu
belki yalnız bunun için yazıyordum
hasta yataklarında isyan kusarken
anne şefkatinden yoksun çocuklar
ben bilerek ve isteyerek
kaybetmeyi kaybettim

unutkanlığımdan trenler geçer
bütün vagonlarında adsızlığın
beklemeyi beklemek yiter
saatleri silerim defterimden
düşüncem sığmaz zamana
özlemeyi bilmeden