Kağan Alimollo Şiirleri - Şair Kağan Ali ...

Aslanlık yarışın da atomu korkuttular, bakmayın öyküler böyle..
Aslında savaş yoktu, saldıranlara katlanamaz olmuş kafestekiler.. Kaynayan oysa ki bulutlar, yerden izledik göğün tutuşmuş yosunlarını..
İzahı imkansız sevinçleri farzı muhal.. Gecenin öte yakasın da geceden korkan çocuklar,
Gündüzün kuzeyin de şafağa bakan bir kadın.. Sayıklamalı yalnızlık,
Kayboluş ninnisi söner, tınısına vurduğumuz da kaybedenlerin.. Muciplik, bacasın da tüten kendi dumanı..
Savakları açılınca er geç kendi tetiğini okşar, virgülleme hazzıyla..

Kap bi siyah al eline sokaklar çok renkli suriyenin gökyüzü gibi sistem oligarşik düzene ayak uyduruyor kısaca pazar kahvaltımda mayonezim yoktu!

Her sabaha yalnızlığıyla başa çıkarak uyanıyordu. Onsuzluğu solunda, yoksunluğu önünde.
Az önce düştü yanaklarından çenesine pişmanlığı.
Gözünde tütsü kokuları, yüzüne çarpsa da suyu her sabah yalnızlığıyla başa çıkıyordu.. Müphemliği dahili sorunuydu.
Hıçkırığı geçmişten kalmış, geçmişi unutmasına engel.
Arkasına bakmadan gitmeyi başarsa da, her sabah yalnızlığı ve pişmanlığıyla başa çıkmak zorundaydı..
Öyle sanıyordu?

Doğallaşıyorum geceleri iki büklüm sokaklarda.
Açılıyor her an zamana karşı savaşlarım.
Gardenyalar diktigim mahallelerden geçerken barışa daha çok yakınlaşıyordum.
İlkbahar harbi sıcak temastayken ellerim silah değil sulh taşıyordu ağır ağır.
Akromatopsi yaşantıların tırnak araları berrak kalırken, kirlenmiş olanlar saflığa yakıyordu aralarda konteynırları.
Dumandı, soğukta beyanı okunmuş olanlara delil safsatası.

Tapınaksı apaçık arsızca, hasta ama em cansız bedenleredir?
Gaşy naaş baştan aşağı lahitlenen ve lain.
Mümkünse üstünkörü, paspal, yarı çıplak bak.
Temiz olmak lafzı ilmek atış, meram meraktır.
Ötesinde trilyonlarca nörolojik vibrasyon, içre ki nietzsche tarzı; sanattır gerçeklikte yaşamaya çalışmak.
Her biri mudil de nizami, her birimiz adilce cani en iyi senaryo düşüncede katil.

Kendimi seviyorum evet ama doğru bildiğim bir amaç uğruna yaşamayı daha çok seviyorum. Umut vermeyi sevmiyorum ama umut olabilmek için umut vermek zorunda olduğumu biliyorum. Kazanmak çok büyük haz veriyor, hoşuma gidiyor, kaybetmeden kazanç olmayacağını yaşıyorum. Parasız bir yaşam sürülmeyeceğini çok iyi öğrendim fakat paranın değerlerimin önüne geçmemesini de. Diyeceğim şu ki her tatlı yanında acısıyla çıkıyor karşımıza, seçim yapmak zorunda değiliz belki ama yaşamak zorundayız, acısıyla tatlısıyla..

Ağlamak yok diyorum, yok yok acizlik olarak görmekten değil, hayatı güldürmek istemiyorum, yani karşımda oturtup bir piç gibi sırıtmasın, seni de aldım içime diye.
Razıyım siktiğimin tüm gelen kötülüklerine, yalnızca ondan olana ama o tondan olanlara..
Tek tek yakıyorum tütsüleri hepsi birer çöp olsun, hani tütsüler huzur ya, kötü ruhları kovar ya..
Önce ruhumdan başlasın haince,
Sonrasının amına koyayım! ben anlığım bu günü yaşarım, sorumsuz olurum bazılarına, kimin aklı başında verecek kadar bana, çıkıp bu defo ne diyecek..
Gülüyorum ulan yalnızca, gü lü yo rum..

O eller ki hep bir piçi tutar olmuştu.
Yine de bir küfrün yerini alamadığına üzülüyorum.
Ablukaya alınmış gibi hissederken 23 yerimden,
Ruhum mahmuzluyor bedenimi!
Büsbütün onsuz da keşifdeyim,
taş devrinden yontulmuş psikoloji çağını.

Şöyle bir hayat; her konuda, başında duran başaramazsan şunlar olur, bu sene de olmazsa bir yılını heba edeceksin veya o kadınla aynı evde yaşanmaz! vb. sözleri sarf edilen bir yaşamdan ne gibi sonuçlar bekliyorsunuz, ne olabilir ki sonucu, ne olsun hezeyandan başka. Tek düşünce olmazsa ve sonuçları. Bütün bunları atıp gerçekten de aynı gayreti başarırsan enfes bir yaşamın olur oğlum, arkadaşım, kızım ya da her neyiniz ise sarf ettiğinizi düşünün. Bu inançla hangi Berlin'ler hangi setler karşınızda durur hangi Çanakkale'ler yaşanmaz hangi Sancarlar hangi Yazıcıoğlular olmaz? Onlar daha yeni başladık!, onlar bunu yaparsam insanlık iyileşecek! dediler. Yapamazsamı, yapamazsanı değil.. Dönüp kendimize baktığımızda ya arkamızda kimse durmadıya sığıntılık ediyorduk ya da kader gibi saçmalıklara. İsteyin, önce kendinizden sonra tanrınızdan. Kendine inanmayan tanrıya mı inanır kandırmayın hiç biriniz. Başlı başına deliyim içten içe çocuğum hangi ahmak bana dil uzatırsa ben oyum onun gözünde peki bu kendini bileni etkiler mi? Silkinip yaşamına dokun avuçlarında hisset ve onlar senden bahsetmeye devam etsin bugün çocuksun delisin rahatsızsın yarın bütün bunlara sahip olmaya çalışanlar dolacak etrafına.. Nitekim kalite ağızlara değil kişiliğe yakışır haketmek istiyorsan şimdi şu an başla kafanı kaldır ve ne görüyorsan retinanda al! orada para geçmez.. Orada istek, inanç ve şükür kazanır. Ruhun senin en büyük kılavuzun..

Dokunaklı anlayış, tahsilsize yazar.
Kardan gömleğe bürünmüşken kırılır buzlar, yasemin yaprağı susmuş rüzgarlarda bi sağa bi sola savurgan. Baştan başa beyaz örtü çekili üzerime, ölü kuşların ümitsiz ötüşü kulaklarımda, gölgeler yığınında günışığı gülüşünden kareler var. Saç lülesinin kıvrımı toz toprak içinde kalmış, melek kanadının şaçagında damlar aşık, ne şair yaş döker ne yıllar ağlar. Kalp atışıma özenir göz kapakların, gönlüm dolar huzurumun özlü köşelerine, ilkbahar günlerinde kış bestelenirken, kağıdın karanlıkla sevişmesine benzemeli, biraz sigarayla ve biraz da çay.. Sabahın ilk ışıklarıyla değil gecenin son ışıklarıyla başlar hayat odamda.
Hayat odam da ben kapı dışarı, münasebetsiz bir dize fıkra misali.
Eyelenemez yazılarıma asma kilitler takmayın, bi çare nefesle kalem atılmadı kağıda,
Geceler burada günışığı, cesur olup güneşe bakabilenler için..