Adamın biri varmış
-Kafası fuul melodik
Damarların da kan yok
-Herif alkolik
Her gece parkta yatar
-Son derece romantik
Ayrılık rüzgarı gibi esersin
Dalından savrulmuş yaprak mıyım ben
Görsen de tanımaz selam vermezsin
Çiğneyip geçtiğin toprak mıyım ben
Seni çok sevdiysem hata mı ettim
“Ben” diye bir şey yok artık! ..
Ben bittim, ben gittim… Ben yoldayım
Bu gün değil üstelik
“Gideceğim” dediğim gün gittim
Döner miyim? Allah bilir! ..
Ben “gittiğim yerde bile değilim! ”
Ben; seni istemiyorum ki
Gelmeni veya geri dönmeni de! ..
Ne yüzünde ki tebessümü özledim
Ne de bana “canım” deyişini
Ne “sesinin tonu” kulaklarımda
Ne de burnumda” teninin kokusu”
Beni artık bekleme pencerende boş yere
Yüreğine hasretin zehiri aksa bile
O felaket gün var ya! Hani boş çevirdiğin
Yolculuk ölümeydi! ..Uğurlamadın bile
Telaş etme bakarken içine gözlerimin
O gördüğün yangınlar, yıllar var ki sönmedi
Gizlenirken bu sevda bağrında sözlerimin
Başımdan giden aklım gayrı geri dönmedi
Şiirlere işledim ismini nakkaş gibi
Soyut bir kavram hatta” izafi” bir terim, tanımlamak için bir yığın cılız kelime bulmak her ne kadar mümkün olsa bile, onu yekpare kucaklayabilecek bir cümleyi kurmak neredeyse imkansız! ..
Psikolojik duruma göre bazen hızlı bazen de bir türlü geçmek bilmeyen bir katar! .. Yolların bitiği anlarda bile yolculuk devam edebildiğine göre “zaman” denen mefhumun hükümranlığı sürecektir.
Koskoca bir hayatı “çakmak cebine” sığdıran zaman, hangi veciz kelimeyle anlatılabilir ki? !
Güç, kuvvet, mevki, makam onunla elde edilirken yine onunla kaybetmek onun mukadderatı gereği, İlahi kudretin iradesi ile kendisini gösteren “hakim” ve “hakem’in” tecellisi.
Başlangıcın ve nihayetin sınırlarını belirleyen sonsuzluk. Takvim yapraklarına sıkıştırmaya çalıştığımız, rakamlarla telaffuz ettiğimiz bir riyaziye..
Çok-un içinde ki az, az’lıkta ki umman! .. Başı ya da sonunu “çentik” atarak tespit edemediğimiz bir mikser, var olmanın ve yok olmanın ilahi vasıtası..
“Yaz, abi yaz” diyor! .. Yazarım ”ama”
Gönlümde “sevda” var, kardeş olamam
Sana can vermeye ” hazırım” ama
Kadere razıyım “serkeş” olamam
Sen beni böyle bil, böylece tanı
Ben Seni “vazgeçmek” için,
'Pişman olmak' için sevmedim
Seni “keşke” demek için sevmedim! ..
Öyle bir yemin etmiştim ki;
“Ya seni içimde öldürecektim”
Ya da seni “ölene kadar sevecektim”
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!