Jale Keskin Şiirleri - Şair Jale Keskin

Katıksız bir Türkmen kızıyım ben
Mart ayının tam ortası,
Ağlamışım dünyaya
Sanki....
Susmamacasına.
Dedem Cabbar,

Bakara suresinin sondan üçüncü ayeti gelmişti
Sanki
iman edenlerin belini kırarak
Düşündüğünden de
Yaptığından da hesap var demişti
Bunu duyan sahabe de titredi el ayak.

Asırlar vardır kim bilir böyle akarsın,
Taşını toprağını bir birine katarsın.

Bir kıyına yığılmış ıslah için toprak,
Suyundan mahrum ağaçlar, sararmış yaprak.

Ah be deli Osman,
Seni böyle güldürüyorsa,
Hayat seninki 'o'zaman.
Sat anasını dünyanın,
Babası bize kalsın Osman.

yine yazmadın bana
zeytin gözümde fer soldu da
yine unuttun bak
bu kahrolası dünyada
yaşasaydım keşke
senle ilgili tüm anıları

Gel deme...........
Yollarımızı ikiye böldüğün
Beni gönderdiğin
O günden bu yana
Gittiğim uzaklığın
En uç noktadayım artık

Cumhuriyet döneminin en büyük İslam âlimlerinden Elmalılı Hamdi yazar’ın (hak dini kur,an dili) tefsiri’ nin müellifi büyük âlimin mukaddime’sini (tanıtımını) okudum. O kadar hoşuma gitti ki siz dostlarımla paylaşmak istedim


İlahi.!
Hamdini sözüme Sertaç ettim,

Güneşten yüzüm
Ölüm bir hakikat terekesi hak.
’O’ denilen ölüm değil ki,
Şunu bil ki öylesinin ölüsü de tak,tak.
Gerçek ölü,
Talkım veren imama öğüt veren ölü,

Karçiçeğim,meleğim, ciğerimin köşesi,
Sen haber vermedin ama ben duydum
Sakladın bir sır gibi hasta olduğunu, kahroldum
Çok üzüldüm, çok...
Ama görmedin..

Gel gitme ey yar,
Ruhumu perişan bırakıp.
Hissiz,
Haya’dan kokuşmuş yüzlere eş etme.
Gel gitme...
Yanmış,perişan, biçare dertler içinde