Jale Keskin Şiirleri - Şair Jale Keskin

Yüzyıllar öncesinin
Aşkı adına
Dikildiler
Aşını ekmeğini veren adama
Çöktü kasvet
Gecenin omuzlarına

Hani?
Unutulmak kahpelikti ya!
Kum gibi hazineler bağışlansa olmayacaktı ömre değen
Nemrutun dualarıydı bizi ayakta tutan
Şimdi bir tepeciğin gölgesi mi sığınılan?

Kayboluyorum

(Başkalarının hayatlarınızı yönetmesine izin vermeyin! ?)

Bembeyaz elbiselerim sırtımda
bilmediğim şehrin ıssız sokakları

Benim umudum bir zamanlar çalınmıştı,
Çehresiz zamanın bir yerinde kalmıştı.

Ah hayallerimin ufuk hattı kapalı,
Gökyüzünde ’o’yıldızım kaydı kayalı.

ellerimde, kederden acıların resmi
unuttu artık gülmeyi yüzüm
zehir zıkkım tapılası bedende
bıraktım zamana,
ölümden susayışları!

Dün sokağın köşesinde
genç bir kadın duruyordu
şımarık tavırları birazda küstah
savurdu düz saçlarını geriye atarak
hayat mı onda idi yoksa o’muydu hayat
durmaya niyeti yoktu telaşlı

Hep aynı sesleri duydum
Hep aynı şarkıları dinledim bu günlerde..
Konuşamazdın
Ey evren
Dilsizdin sen!
Yalanmış sevmeler

Başlıyor!
Ay bozgunu bir gece
Yeni hüzünler
Yine işkenceler
Akar içime karanlık
Ve senli/sensiz özlemler

Sevmek Buysa Eğer?



Bitti…
Hem de severken!

renkli bir filmin, aynası oluyor hayat
balondan güzellikler parmak aralarında
kırmızıya kesilen şöhretler
sıra dışı bir gölge
sarkaçtan süsler,
dudak boyasındaki güzelleşmeler