Jale Keskin Şiirleri - Şair Jale Keskin

Çıkmasın yolların zora çetine
Çözülsün ellerin bağlar gazeli
Aşılır engeller ölüm yok ise
Söylesin dillerin bağlar gazeli

Kar yağar saçlara, ağarır teller

Aşk varken,
Bütün evren, şenlik havasında
Ağaçlar şarkılarını söylediler
Kol kanat dallarıyla...
Bütün gökyüzü eğilmiş yerle bir olmuş
Denizle yanak yanağa

Kim ne demişse küsmüş bizim oğlan
Pek solmuş çıkmış sakalları ve de üzgün
Atlas elbiseleri dönmüş çula
Kimse bakmazmış küf tutmuş suratına

Bahar gelmek üzere bakın!
Binlerce ot, hayvanat hayat bulur
Hiç ses duyulur mu? Veya gürültü?
Demek ki güzellikler derinden gelir
Ama sessiz ve sakin gelir
Tıpkı bir aşk gibi içten gelir

Gündüzü gönderip,
Gece boyunca,
El, ele tutuşup coşan biz miydik.
Mehtabın çizgisi,
Denize vurunca,
Bir temaşa ile bakan biz miydik.

Git/tim!
Bakiye bırakmadan
ümit ışığı sönen,
seven gönülden
bıraktım arifler gibi
yere eğen başımı

Ne adamsın be Hüsso
Sana ne erosun okundan
Elinde her an küfürle gezen
Alay edenler rahatsız eder tabi
Defneyi taç diye takmıştın kafana
Anşa da güzel di ha

Zaman sehere doğru akarken
Zihnimde canlanmış düşünceler
Gözlerim yorulmuş uykuyu ararken
İrademe vurulmuş görünmez kelepçeler

İçimden geldiği gibi! ....... Merhaba de! ses gelmese de zorlama! kendine çarpmaya alışmadın mı sen?


Ağustos işte
hava sakin mi sakin
tutuşuyor bulutlar

Mavi düşüm
Sulu sepken tuvalimden!
Damla damla süzüldün
Gözlerimden
Ve
Hırpaladığın yüreğimden