Artık selam sabah yok, geçiyorken önümden,
Bilmem o iftiraya, kandın duyarak kimden?
Billahi ki suçum yok, Tanrı şahidim olsun,
Ölüyorum kahrımdan, derde düştüm elemden.
23 Aralık 1988 – Cuma / Ankara
Gün battı bizim için, kaldı yıldızlar ve mah,
Başka birinin hakkı, yarın olacak sabah.
Geçti sevdanın vakti, anla artık be gönül,
Giden geri dönmüyor, desen bin kere eyvah!
31 Mart 1990- Cumartesi / Konya
Belki de ben büyüttüm, değmezdin bu övgüye,
Layık değildin hiç de, bu çılgınca sevgiye.
Belki de kavuşsaydım, bin pişman olacaktım,
Böyle bir vefasızı nasıl sevmişim diye…
8 Mart 1989/ Çarşamba - Ankara
Haydi, git gözümün nuru!
Kara bahtım kara kalsın.
Bak gözlerim hala kuru!
Ağlamanın vakti gelsin.
Ceylan misaliydin nazlı,
Neden hala burdayım, sorma nerden bileyim?
Sanki bu istasyona, zincirlenmiş köleyim.
Bu akşam beklediğim, bil ki artık son tren,
Bu sefer de dönmezsen, gelme artık neyleyim.
Ağustos 1986 - Ödemiş
Karıştı birbirine, hayal gerçek büsbütün,
Gündüz geceye döndü, geceyi ışıttı gün.
Arapsaçına döndü, ne varsa kâinatta,
Ne oldu anlamadım, içime çöktü hüzün.
7 Nisan 1997-Pazartesi / İzmir
Cehalet tez bulaşır, bedene illet olur,
Aklı kovar zamanla, bağnazlık servet olur.
Düşünmeyi bilmeyen, koyunların gözünde,
Çobanın abasında, türlü keramet olur.
10 Nisan 2012-Salı / İzmir
Ne feleğe küskünüm, ne de vefasız yâre,
Beni bende bırakın, dil dökmeyin boş yere!
Kimseye bir sözüm yok, tek isteğim yalnızlık,
Ruhumu dinliyorum, tenhalarda avare.
13 Ekim 1989 – Cuma / Ödemiş
İçimiz yanar bazen, sanırız yine kader,
Nedense hep bizlere, yazılmış elem, keder,
Kim yakar bu ateşi, sormayız bir kez olsun,
Sığınmışız kadere, diyen yok “artık yeter”.
15 Mayıs 2014-Perşembe/ İzmir
Şairim, şairsin, şair...
Şiir yazdık aşka dair.
Kimimiz kavuştu yâre,
Kimimiz hala hor hakir...
17 Mayıs 1987 – Pazar / Ankara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!