İzzet Kocadağ Şiirleri - Şair İzzet Kocadağ

İzzet Kocadağ

Sen kanatlı bir melek, ben kanatsız bir kulum,
Uçamam peşin sıra, gökyüzüne ben gülüm.
Tanrı seni yaratmış, uçsuz bucaksız nurdan,
Beni de halk eylemiş, neyleyim ki çamurdan.
Anladım bu alemde, farklı iki varlığız,
Sen nurdan bir meleksin, ben adem karayağız.

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Vakit gece sıfır üç, önemi yok saatin,
Nöbetten yeni geldim, buz tutmuş palto potin.
Sen kükre aslan gibi, bizim koğuş inlesin,
Yiğit nerde yatarmış, herkes bilsin Muhittin!

13 Ocak 1991 – Pazar / Bilecik

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Uç durma gez kelebek, üç beş günlük ömrün var,
Acıyıp tüm rengini, sana sunmuşken bahar.
Dert etme hiç ölümü, beklesin bir köşede,
Çiçek çiçek mevsimin, gezip tadını çıkar.

13.07.2006 / Ünye

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Sen misin yine orda, hayal meyal gördüğüm?
Gözlerine aldanıp, gençliğimi verdiğim.
Anladım mümkün değil, senden vazgeçebilmek,
Bağlanmışım bir kere, sıkı sıkı kördüğüm.

24 Mart 1988 – Perşembe / Ankara

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Bunca yıl neredeydin, göremedim yüzünü?
Yıllar önce gitmiştin, kaybetmiştim izini.
Bu gördüğüm sen misin? Yoksa yine mi hayal?
Hayal olsan da gitme, yalvarırım biraz kal!
Ne kadar değişmişsin, tanıyamadım bir an,
Saçlara ak düşürüp, nasıl da geçmiş zaman?

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Depreşir neden bilmem, bu saatler arası,
Her akşam istisnasız, geçmez vakti sırası.
Cerrah çaban boşuna, kanayacak ne yapsan,
Dermanı yar elinde, o bir gönül yarası.

10 Şubat 1991 - Pazar / Bilecik

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Sen hiç sensiz kalmadın, bilmezsin yokluğunu,
Onu gel de bana sor, neyler gönül yorgunu?
Her günüm gam içinde, cananıma yetti hicran,
Bilmem bu hasretliğin, gelmez mi bir gün sonu?

8 Ocak 1985 -Salı / Ankara

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

İşte çizdim adını; sıramdan, defterimden,
Sadece iki damla, yaş düştü gözlerimden.
Şimdi sıra kalbimde, bilirim zor olacak,
Kanayacak yıllarca, sızlayıp içerimden.

9 Mayıs 1984 – Çarşamba / Ödemiş Lisesi

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Bu sahilde dalgalar, rüzgârla dans ederler,
Kol kola sarmaş dolaş, gelir gelir giderler,
Her akşam aynı yerden seyrederim onları,
Her gün seni sorarlar, hani sevdiğin derler.

12 Temmuz 1988 – Salı / Ödemiş

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Sanırsın yaşıyorum, o gün bu gündür hala,
Ölmek son nefesini, vermekle midir illa.
Ruhum hapsoldu kaldı bedenimde velâkin,
İnan ben o gün öldüm, şunu bil ki evvela.

7 Nisan 1989-Cuma / Ankara

Devamını Oku