İsmet Zeren Şiirleri - Şair İsmet Zeren

Gökten indirir mi bir gün odama
Tanrı inanır da bir gün dua ma
Görmek için ömrüm daha var ama
İstanbulu yaşat bu gece bana

hangi yanıt çağrısız kalırki
dünya tersin dönüyorsa
güneş batıdan doğuyorsa
bu benim cehennemim
bu benim kıyametim
gayya kuyusunda eriyorum

aşk
sadece yalan mıydı
gülüşün
yalan mıydı
öpüşün
gidişin

Sende kalan ne?
Nedir bende kalan
Belkide sakladığımızdır
Utanılan
Damlası yağmurun
Değerliyken

İşte şimdi gittin
Biraz önce
Dur diyemedim
Dilim tutuldu
Kal diyemedim
Elim kalkmadı

Aldanış tüketir seni
Aldattığınla kalırsın
Gururun tavan arasında
Eğer seviyorsan gerçekten
Yenilginin acı yüzü
Aldatmasın sakın

Esen bir eşarbın avuçlanan kokusu
Doldukça ciğerlerine
Isınır belki buz tutmuş yüreğin
Yaseminler açar beyninde
Ve ellerin
Şuh ve baygın bakışlı bir tefin

Dudaklarını çürüt ısırarak,şaşırmış gibi şakadan
Dantel dantel süründür adetleri damıtıp ciğer parenden
Yekpare olsun acıların,alsın götürsün gerçeği
Düşlerinde son bulsun yıkık kuleler kurulmadan
Boş bir arsaya at kaderini,katmer katmer çiğneyerek
Ve sofalarda dolaş yalım yalım tutuşurken kavlimle

Sessizliğin ortasında yürürken düğün alayı
Olamazlar olurken birer birer yağmur ayinlerinde
Saat geceyi vururken akrebin sırtına insafsızca
Semerimde otururken yanlızlık ve gümüş eyerimde su
Akarken gözyaşım bir bilinmezden öteki bencilliğe
Arasıra sesler gelirken Babil'in Asma Bahçelerinden

Çamların altında yemin etmiştik.
Sonsuza dek bu aşk sürsün demiştik
Henüz bir kez olsun öpüşmemiştik
Daha başlamadan bitti aşkımız

Nasıl inanırsın elin sözüne