İsmet Zeren Şiirleri - Şair İsmet Zeren

İşte
O an!
Yavruladığını görürsün
Ölümün
Ulu çınarlarına
Rüzgarın çığlığını

Bir dağ köyünden gelmişti yaşını büyüterek
Çorak susuz
Bire bir bile vermeyen
Umutsuz tarlaların ortasından
Davul zurna ve alkışlarala

uçağın düştüğü gün geldi hayalin
bir eski fotoğrafın papirüsünde
ince narin ve dokunulmazdı
lakin hala sevgi doluydu bedenin
gözlerinde buruk
hiç bilmediğim bir mutluluk vardı

Hala cömert mi seven insana
Hala sitem eder mi kalbi susana
Yarin sevdası gibi yaktı hasreti
İstanbul'u anlat bu gece bana

Işığın karardığı bir yaz boz tahtasında bir aynayı sorgular gibi kendi gölgelerime sığındım bir çocuk saflığı ve bir korunma mahremiyetiyle.
Dünün ardında kalanlar bugünüme yansıdı birden yarınımın habercisi olarak

Şimdi akşam oluyor. Yarın yine güneş doğacak. Bir kapı kapanacak. Bir kapı açılacak.
Ne gözlerim güneşe misafir olacak ne ellerim kapı tokmağında uslanacak.
Tenimi tanımayacağım.

Çıkmaz açmazların bıçağındayım
Maziyi geçiyorum bir fasılTaş blakların kıvrımlarına
Susuyorum
Hep sustum zaten
Görsemde korkularımı aynalarda
Perdem sım sıkı kapalı

İkinci yaşımdaydım
Ağlıyordum
Bir cami avlusunda
Minareler eğildi
Merakla üstüme

Gözlerini istiyorum
Yanlızca gözlerini
Bakışlarını değil
Yanlızca ela gözlerini
İstiyorum yanımda
Giyisilerimde

sana seni anlatamam
ben bana kendimi
anlatmadım daha
aslında
anlatacak bir şeyde yok
ne sende bana

Dudak üşüyor
Ten üşüyor
Gözbebeklerim
Son bakışı
Yaşıyor